Het jaar is nog maar pas ingegaan en nu al is het eerste belangrijke album uit. De nieuwe van Vampire Weekend. Maar hoe moet dit New Yorkse gezelschap in godsnaam de torenhoge verwachtingen waar gaan maken. Nou, zoals ze dat op Contra doen bijvoorbeeld. Nergens klinkt deze cd als het zo bekende ‘moeilijke’ tweede album. Een hoofdrol blijkt weggelegd te zijn voor Rostam Batmanglij die ook de productie voor zijn rekening nam. Deze is helder en zit vol technische grapjes die de plaat sowieso al tot een feest maken. Zijn rijke arrangementen geven de sound nog meer een multicultureel karakter en maken de liedjes eveneens vederlicht.

Opener Horchata doet de sneeuw die op mijn stoep ligt terstond smelten en de grijze lucht trekt open. In Holiday wordt Ska gemixt met Afrikaanse deuntjes. Giving Up The Gun is een heerlijk indie nummer dat onverwacht door de xylofoon weer een hele andere richting opgaat dan je zou verwachten. Op California English zingt Ezra Koenig over Dancehall ritme. En wat zijn de achtergrondkoortjes daar ook geniaal gedaan. Taxicab is perfecte synthpop en op Diplomat’s Sun wordt M.I.A. gesampled. De plaat eindig met de glorieuze afsluiter I Think UR A Contra wat een muisstille ‘fuck you’ tegen een ex is.

Het mag duidelijk zijn dat Vampire Weekend zichzelf heeft overtroffen met dit album. Hun zoektocht naar perfectie is meer dan geslaagd. Zowel tekstueel als muzikaal is dit een bijzonder intelligent album geworden.