×

Recensie

Electronic

11 februari 2017

Uniform

Wake in Fright

Geschreven door: Frank Gesink

Uitgebracht door: Sacred Bones

Wake in Fright Uniform Electronic 4.5 Uniform – Wake in Fright Written in Music https://writteninmusic.com

Uniform is het duo van Ben Greenberg (uit ZS en The Men) en Michael Berdan (van cultband Drunkdriver). Kenners weten dan dat we hier niet te maken hebben met kinderliedjes of zachtzinnige folk. Toch komt het enigszins als verassing dat we industrial, noise en power electronics te horen krijgen, in plaats van de noiserock en postunk die bovengenoemde bands kenmerkt. Het is muziek die evenveel inspiratie put uit Strapping Young Lad en Ministry als Whitehouse en Throbbing Gristle. Gemakzuchtige verwijzingen en -genre-omschrijvingen die op een simpele manier proberen duidelijk te  maken waar deze act voor staat, maar Uniform snappen is niet zo theoretisch; de muziek  moet je voelen, ondergaan.  Het is een confronterend lawaaiige mokerslag, nihilistisch tot op het bot.

In het verleden klonken ze dikwijls krakerig en traag, zodat de weinig hoopgevende sfeer van hun muziek langzaam bij de luisteraar binnendrong. Althans, dat leek zo, want het eindresultaat is claustrofobisch en verstikkend.  Met het nieuwe album Wake In Fright wordt gelijk het gaspedaal ingetrapt, zodat alle narigheid direct op je af komt. Het geluid mag dan minder krakerig en rauw zijn, het effect is hetzelfde. Dankzij het gebrek aan ademruimte is dit album misschien nog wel meer confronterend.  Dat nihilisme bereikt een toppunt (of dieptepunt, het is maar net hoe je het bekijkt) op The Light at the End (Cause) , waar schelle pieptonen getormenteerde kreten begeleiden. Dat het album ook nog een meer lichtvoetige kant heeft bewijst het dansbare The Lost, waar zelfs sprake is van een leuk refreintje; in hoeverre je bij dit album van lichtvoetig kan spreken.

Narigheid, droefenis, claustrofobie, agressie:  de steekwoorden die bij dit album horen. Toch is het geen totale leegte en is de act wel degelijk cultuurbewust. Zo refereert de albumtitel naar een rauwe Australische cultfilm en herinnert The Killing of America ons eraan dat de gelijknamige “shock doc” uit 1982 nu relevanter is dan ooit, hoe confronterend ook. Zo lijkt deze mokerharde gehooraanslag vooral geboren uit wanhoop en onbegrip. Onbegrip naar de politiek, geweld, de dood en misschien wel de staat van heel de wereld in het algemeen. Toch slaagt Wake In Fright er juist in om ruim 37 minuten alle remmen los te gooien op een haast bevrijdende manier  en de luisteraar zijn eigen wereld te doen vergeten. Ja, een nare sfeer wordt opgeroepen, maar op de één of andere manier voelt het niet “echt”. De geschapen wereld van Uniform lijkt onwerkelijk, ook al zitten ze dichter bij de werkelijkheid dan je zou willen toegeven. Zo klinkt het als een helend energieshot, één die je af en toe gewoon nodig hebt.



  1. Tabloid
  2. Habit
  3. The Lost
  4. The Light At The End (Cause)
  5. The Killing Of America
  6. Bootlicker
  7. Night Of Fear
  8. The Light At The End (Effect)