Underworld & Iggy Pop
Teatime Dub Encounters
In de periode dat Underworld’s Rick Smith bezig was met het samenstellen van de soundtrack voor de tweede Trainspotting film (T2) nam hij contact op met Iggy Pop, die op dat moment in de Savoy Hotel in Londen logeerde. Idee was om samen aan muziek te gaan werken. Zowel Iggy’s klassieker Lust for Life als Underworld’s Born Slippy (Nuxx) waren tenslotte de grote hits van de eerste Trainspotting film geweest en het leek Smith een fijn idee om nu iets samen te gaan doen voor T2.
De afspraak was snel gemaakt en Smith liet er geen gras over groeien. Hij huurde een kamer, nam zijn halve studio mee en ook nog Trainspotting regisseur Danny Boyle. Iggy werd dus complete overrompeld toen hij de kamer binnen kwam. (‘When you are confronted with somebody who has a whole bloody studio there in the hotel room, a Skyped director who has won the Oscar recently and a fucking microphone in front of you and 30 finished pieces of very polished music, you don’t want to be the wimp that goes ‘uh uhhh’, so my mind was racing”).
De opnamen werden uiteindelijk niet gebruikt voor de film of soundtrack (daarop stond wel een Prodigy remix Lust For Life, een lome Born Slippy getiteld Slow Slippy naast een volledig nieuwe Underworld track met Ewen Bremner) maar er kwamen wel vier tracks uit de samenwerking die geheel op zichzelf konden staan. Deze zijn nu gepast naar de locatie en setting Teatime Dub Encounters genoemd. En luisterendnaar de opnamen wordt al snel duidelijk dat de mannen van Underworld en Iggy Pop een uitstekende tijd hebben gehad.
Het zijn vier fijn verschillende tracks met een heerlijke drive en urgentie. Als Pop in de openingstrack Bells & Circles haarfijn uitlegt wat er in de wereld van rokers, coke snuiven en vliegen is veranderd kun je niet anders als een dikke glimlach op het gezicht krijgen. De tekst is ronduit hilarisch, met af en toe een opvallende waarheid tussendoor, en de dwingende beats zijn super aanstekelijk. ‘If I had wings, I wouldn’t do anything beautiful or transcendent’. Bells & Circles is een onvervalste klassieker.
Ook de drie andere tracks zijn erg fijn. Trapped, waarin Pop in een op blues gebaseerde zanglijn over het leven, hypotheken en al dat soort levensomstandigheden vertelt, over tegen Moroder doordraaiende beats die met een tapijt aan synths de eeuwigheid intrekt, en het muzikaal lome, kamerbreed getrokken en tekstueel erg fraaie, over vriendschappen verhalende, I’ll See Big zijn al net zo interessant. Net als de lekker stevig doorduwende albumafsluiter Get Your Shirt, over het verliezen van veel te veel shirts (….). Al net zo’n track die het op de alternative dansvloeren en festivalterreinen, want van het gezelschap staan helaas geen optredens gepland, geweldig zal gaan doen.
Natuurlijk is Teatime Dub Encounters met maar 4 tracks veel te kort. Underworld en Iggy Pop is een veel te fijne samenwerking die meer dan maar 4 tracks verdient.