Je kan er niet omheen, het indrukwekkende speciaal voor het nieuwe album In The Court Of The Dragon van Trivium uitgewerkte olieverfschilderij van de Fransman Mathieu Nozières is een onthutsend The Gladiator meets The Game Of Thrones. Het adembenemende epische werk met  prominent een gouden dragon-exemplaar brengt de sound van het tiende album van Trivium perfect tot beeld. Precies zoals de groep het zich voor de plaat ook had voorgesteld.

So what about the music? Na de sinister dreigende opstart van X met in een anderhalve minuut tot pauken opzwellende drums, rolt en roffelt al gelijk machtige drummer Alex Bent en met hem meteen het hele fantastische Trivium met het imponerende titelnummer binnen. Zo lusten fans uitmuntende thrash en metalcore anno 2021 wel! Onvergetelijke bombast met flitsend drumwerk, onophoudelijk wervelende riffing, verpletterend soleren en energieke vocale krachtpatserij van soms zelf als brullende draak croonende Matt Heafy.

Even ritmisch, gejaagd, hard en melodisch neemt energiebom Like A Sword Over Damocles naadloos van de opener over, verduiveld catchy stuk, blastbeats, bijtende vocals, onvolgbare solo’s, gedroomde stuff voor luchtgitaristen. Thrashmeesterwerk!

Feast Of Fire, na het anthem dat er mid-tempo uit opstijgt schieten Trivium’s coole feestvuurstokers met verschroeiende breaks, killerriffs, solo’s, met om elkaar heen walsende screams en cleane zang, alles in vuur en vlam. Modern en solide is dit, catchy en zonder meer sterk.

Headbanger A Crisis Of Revelation, weer een beresterke, krijsende, explosieve wervelwind. Met episch refrein, supersnel snaarwerk en halsbrekend dodelijke drumfusillades.

The Shadow of The Abattoir start traagbrandend proggy, zacht georchestreerd,  ontspannende folky gitaren, lieflijk kwelende Heafy. Het evolueert groots in steeds agressievere drumpolka’s, flitsend riffwerk, indrukwekkende solo, grimmig kerende vocals, om finaal filmisch lang uit te dijen naar sereniteit, melancholie.

Het melodische, verleidelijk clean en catchy  gezongen No Way Back Just Through, is één onverbiddelijke door krachtig donderende drums voortgedreven onstuimige rit. Wat een riffs en capriolerende gitaren, wat een drums, door en door virtuositeit!

In de intro van klapstuk Fall Into Your Hands toont andermaal fabuleuze drummer Bent je zijn visitekaartje. Volgt een aangrijpend razend acht minuten-pronkjuweel met enkel technisch verbluffende passages met thrashriffs en solo’s, denderend slagwerk en erbovenop het furieus samenzingend trio Heafy, Beaulieu en Gregoletto. Uitgeteld na het stuk? Engelachtig louterende orkestratie voert af naar de exit.

Dan een superhard heavy doordravend From Dawn To Decadence waarin enkel zuurstofbrengend repeterende vocals en weer dat memorabel refrein ietwat weten te reanimeren.

Het geweldige slotstuk is die zogenaamd heropgeviste song, The Phalanx. Een episch,  proggy nummer, vanaf de inkom met deinend pompende Metallica-riff tot aan de filmische outro extreem strijdbaar herschreven tot een zalige zeven minuten Trivium-meandering. Trivium, vier bandleden in bloedvorm vatten alles nog een laatste keer samen met fenomenale vocals, excellent gitaarwerk, onnavolgbare drums. En vergeten we ook de prachtige The Phalanx-video niet!

Een indrukwekkend subtiel en hoogwaardig album hier van een gefocust en begeesterd Trivium. Met prachtige moderne heavy metal waarin we trash en metalcore harmonieus in elkaar zien overlopen, waar er naast technische deathmetal vooral ook progmetal vlekkeloos wordt omarmd. Zoveel diversiteit met alleen maar één groot massief kwaliteitslabel : Trivium. Ze bevestigen zich hier op z’n tiende als een topband uit de Metal Premier League.

Trivium’s donkere silhouetten tekenden zich daar, op het muisstille eind van de Feast Of Fire-video, af in beate bewondering voor Nozière’s prachtwerk The Court Of The Dragon… Tegenover hun uitzonderlijk album The Court Of The Dragon kunnen de verblufte fans voortaan alleen maar hetzelfde doen.