×

Recensie

Pop

25 mei 2022

Toro y Moi

Mahal

Geschreven door: Edwin Hofman

Uitgebracht door: Dead Oceans

Toro y Moi - Mahal
Mahal Toro Y Moi Pop 4 Toro y Moi – MAHAL Written in Music https://writteninmusic.com

Chaz Bear (formeel Chazwick Bradley Bundick) heeft sinds 2009 als Toro y Moi al meer dan tien albums en ep’s uitgebracht. Vooral in zijn beginjaren trok hij de nodige aandacht en werd hij gezien als een boegbeeld van een stroming die gemakshalve als chillwave werd aangeduid. Na een paar jaar nam Bear wat afstand van die genre-aanduiding. Het feit dat Bear na die eerste piekjaren in 2021 nog steeds als relevant werd gezien bleek wel toen hij dat jaar kon tekenen bij het toonaangevende Dead Oceans.

Het in Californië opgenomen MAHAL ademt een prettige, warme nostalgie, niet in het minst door het artwork, waarop een glanzende Jeepney de hoofdrol heeft. Een subtiele verwijzing naar Bears gedeeltelijk Filipijnse wortels. In de Filipijnen rijden heel wat van dat soort minibusjes rond.

MAHAL, een woord uit het Tagalog dat ‘duur’ of ‘waardevol’, maar ook ‘liefde’ of ‘liefje’ kan aanduiden, gaat letterlijk als een auto van start met The Medium. Stevig en geestverruimend gitaarwerk – van Unknown Mortal Orchestra’s Ruban Nielson – dwarrelt al snel uit de speakers. De zwoelheid van Goes By So Fast benadert hierna af en toe Kool & The Gang en The Isley Brothers. Hierna volgen drie singles: Magazine (losjes, met gastvocalen van Salami Rose Joe Louis), Postman (heerlijk onderkoeld, met dikke rubberen funkbas) en The Loop, dat hoewel heerlijk loom, lijkt te verwijzen naar onrust en fear of missing out.

De pandemie van de afgelopen jaren doet zich gelden in de walsende jazzpop van The Loop: ‘I was going wild that year / Then I had to sit right here’ en ‘I learned to love myself last year / Breakthroughs in conversation’. Clarity is tijdlozer, een zomers gevoel dat alles op zijn plaats valt. Koortjes en fluit zijn de kersen op de taart hier.

Dit eerste album van Tory y Moi sinds Outer Space uit 2019 grijpt wat terug op het oude (chill) werk van Chaz Bear en een recenter album als What For? (2015). De plaat klinkt onberispelijk en even rijk als subtiel maar niet alle tracks beklijven, niet overal geeft Bear iets dwingends mee. Na verloop van tijd dringt hij dan ook minder binnen. Toch doet het niet veel af aan de luisterervaring en vrijblijvend wordt het nergens. Op Way Too Hot prikkelt een fuzzy gitaar, single Déjà Vu koppelt backwards guitar aan ontwapenende zang en subtiele verwijzingen naar racisme en roofzucht. Millennium biedt verderop weer die wenkende seventies hand die dit album zijn signatuur geeft. Met andere woorden: MAHAL gaat dit late voorjaar en de komende zomer zeker extra cachet geven.



  1. The Medium (& Unknown Mortal Orchestra)
  2. Goes by So Fast
  3. Magazine (& Salami Rose Joe Louis)
  4. Postman
  5. The Loop
  6. Last Year
  7. Mississippi
  8. Clarity (& Sofie)
  9. Foreplay
  10. Déjà Vu
  11. Way Too Hot
  12. Millennium (& The Mattson 2)
  13. Days in Love