De opnamen die de Noorse pianist Tord Gustavsen met zijn trio maakte behoren tot de mooiste serie albums in de ECM catalogus van de afgelopen decennia. Reeds vanaf Changing Places uit 2003 is de kwaliteit bizar hoog. Seeing, de onderhand zesde langspeler in die trio-serie, is wederom een zeer fraaie.

Hoewel het trio de afgelopen decennia met wisselende bassisten speelde en nu in Steinar Raknes een nieuwe contrabassist heeft, is het duo Gustavsen en drummer drummer Jespe Vespestad vanaf het allereerste moment hetzelfde. Eigenlijk speelt Vespestad met elke opnamen die Gustavsen maakte, ofe het nu met het Tord Gustavsen Ensemble, Quartet of in samenwerking met Simen Tander was.

Seeing is zijn meest persoonlijk plaat waarbij opvalt dat de composities wat compacter van vorm zijn. De meeste, zoals gewoonlijk, geschreven door hemzelf, met daarnaast twee bewerkingen van stukken van Bach, een traditionele Noorse kerk hymne en de 19^deeeuwse Engelse koraal Nearer To Good, to Thee.

Gustavsen heeft een kenmerkende pianostijl, zijn soepele manier van spelen en zijn van blues doorspekte klassieke jazzspel zijn iedere keer weer een lust voor het oor. Vespestad is de/zijn ideale percussionist: subtiel, dan weer duwend, steeds de compositie rijk aanvullend. Nieuwe man Raknes de complete aanwinst die zijn liefde voor jazz, blues en gospel met raak spel knap aan het spel van Gustavsen en Vespestad toevoegt. Luister naar Extended Circle en je snapt gelijk wat ik bedoel.

Seeing is een uitzonderlijk goed album waar in elk stuk steeds weer flink de diepte gezocht en gevonden wordt. Verrassend vrij ook hoe de twee stukken van Bach worden interpreteert. Waar Christ Lag in Todesbanden nog een herkenbare klassieke structuur heeft duwen de muzikanten Auf Meinem Lieben Gott met een fijne swing en een meesterlijke bluesy Gustavsen naar eenzame hoogten.

Elk stuk op Seeing is rijk van kleur en sfeer, raak in uitwerking. Veelal ingetogen krijgen de stukken iets spiritueels en de teksten sluiten daar naadloos op (albumopener Jesus, Gior Meg Syille, de titels van de Back stukken, Beneath Your Wisom, Neare MyGod, to Thee). De fascinerend mooie afsluitcompositie Seattle Song sluit daar dan niet helemaal op aan, maar toch.

Dat dit trio een voorname plek inneemt in de jazz mag duidelijk zijn. Seeing is wederom een lust voor het oor.