Uit het kasten van het Nederlands Jazz Archief komen de meest fantastische albums los. Met Studio Sessions 1973-1983 wordt een decennialange periode van toetsenman Rob Franken (1941-1983) en harmonicaspeler/gitarist Toots Thielemans (1922-2016) uitgelicht.

Steeds weer in twee concerten/sessies per CD wordt op 3 CD’s, met als titels: Nature Boy, Absorbed Love en Together (al is deze samengesteld uit één sessie en een raak aantal bonus tracks), en wervelend muzikaal verteld. Met Franken op de Fender Rhodes (Toots: ‘Ik heb nog nooit iemand gehoord die zo goed is op de Fender Rhodes. Ook niet in Amerika’) en steeds weer een geweldige groep muzikanten om deze rasmuzikanten heen.

In de verschillende sessies zitten Bruno Catellucci, Peter Ypma en Eric Ineke op drums en wordt de bas bespeeld door Theo de Jong, Wim Essed, Rob Langereis en Peter Tiehuis (die als gitarist, die hij eigenlijk voornamelijk is, ook op een andere sessies in de band zit). Er zit tussen de opnamen ook nog een volledig Britse band. In de kwartetbezetting, naast Fender Rhodes, harmonica/gitaar, drums en bas, komen de groovy zeventigerjarensferen die de meeste tracks herbergen tot een waanzinnig geluid. Dat de sessies van een belachelijk hoge standaard waren wordt al snel duidelijk. Vanaf hun interpretatie van Cole Porters What Is That Thing Called Love, de allereerste track van de eerste CD, hoor je zowel Franken als Thielemans in bloedvorm.

Elke sessie kent een mix van eigen songs (zowel van Franken als van Thielemans) als handenvol American Standards en andere favorieten. Dus natuurlijk Jobim; Thielemans was een groot bewonderaar. Opvallend genoeg gaan we met elke sessies terug in de tijd. Startend met 1982 en terug tellend naar 1974 (CD3).

Schier onmogelijk om alle favorieten van dit enorme tijdsdocument op te noemen, daar zijn er gewoonweg teveel van. Maar luister hun versie van Nature Boy en je weet wat voor een prachtwerk deze mannen maakten. Dat de vibes in de studio steeds uitstekend waren wordt wel heel erg duidelijk. Dat er geweldige mensen achter de knoppen zaten om alles op te nemen ook. Het geluid van alle opnamen is overweldigend goed.

Studio Sessions 1973-1983 is met z’n 226 minuten afspeeltijd een uitbundig luisterfeest geworden. Een feest dat je het beste in verschillende etappes af kunt draaien om elke keer weer optimaal verwonderd te raken over de grote klasse die deze twee muzikanten in zich hadden.

Franken die in 1983 op de veel te jonge leeftijd van 42 overleed en wereldberoemd werd met zijn prominente Fender Rhodes spel op de soundtrack van de Nederlandse film Turks Fruit (waarvan de tevens veel te jong overleden Rogier van Otterloo dan weer de componist was (tevens een zeer belangrijk dirigent van een veranderend Metropole Orkest)) was de ideale partner voor Thielemans, die op deze sessies zich steeds hartverscheurend laat horen.

Studio Sessions 1973-1983 van Thoots Thielemans en Rob Franken is een muzikale goudmijn.