‘Les rhythmes sacres de la guitare electrique prmitiviste’, dat intrigerende opschrift prijkt op de achterkant van de digipack van Wood & Waste. Het is het tweede werkstuk van Tom Rodwell, een naar Nieuw Zeeland uitgeweken muzikant uit Sheffield die het podium deelde met Leon Russell, Otis Taylor en Derek Trucks, laatstgenoemde laat zich overigens lovend uit over de opmerkelijk gitaar stijl van Rodwell die naast sessiewerk voor Robert Lamm en Lonnie Holley in avantgarde jazzkringen gesignaleerd wordt.

Op Wood & Waste staan snarenimprovisaties centraal, die wordt met ritmische steun van Chris O’Connor en Jeff Henderson nagenoeg live en analoog opgenomen in Neil Finn’s Roundbead Studios in Nieuw Zeeland.  Op  die bizarre snaren – en drumconstructies worden door Roddell bijeengesprokkelde short stories geënt zoals in Don’t be a fugitive all your life.  In het op een stuiterende Bo Diddley beat gebouwde Keep In Knockin’ worden gitaarescapades met synth gitaren vermengd

Surrealistische spoken word met verwijzingen naar creatieve duizendpoot William Morris in en de olieverf creaties van Edward Hopper De meeste songs  benaderen of overschrijden de grens van vijf minuten en hebben ongetwijfeld enkele luisterbeurten nodig. Het vraagt enige inspanning van de luisteraar maar het loont beslist de moeite. Na de ritmische rumba exploten van Plenty of Time volgt Carry On met achtergrondzang van  Colleen ‘Coco’ Davis even verscholen tussen de muzikale plooien. Touch Me Like A Teddybear veert op met vervaarlijk snijdende slide- en bas erupties en het broeierige, wat enerverende repetitieve She Got Me Boiling lonkt naar Afrikaanse toestanden.

Met A Small Town komen we terug op het experimentele fusionadpad en na een wat korter uitgevallen Dead End Road meandert met ijselijk mooie, huilende gitaargeluiden naar de ontknoping. Geïnspireerd minimalisme voor avontuurlijke zielen.