Mooi dat de jonge singer-songwriter/gitarist Tom Misch en jazzdrummer Yussef Dayes elkaar muzikaal gevonden hebben. Misch debuteerde twee jaar geleden in een poppy souljazz-meet-electronic stijl met het album Geography. Dayes was (natuurlijk) de drummer van het illustere Yuseef Kamaal dat drie jaar geleden met Black Focus, een album tot stand gekomen met toetsenman Kamaal Williams, een daadkrachtig statement maakte in een op ontploffen staande jonge Britse jazzscene. Misch en Dayes verrassen nu met hun eerste samenwerkingsalbum What Kinda Music.

De mannen groeiden op in dezelfde buurt en zaten op dezelfde school, hadden elkaar door de jaren ook wel gespot maar elkaar nooit echt gesproken. Laat staan muziek met elkaar gemaakt. Toen Dayes langs kwam bij de albumpresentatie van Misch, geïnteresseerd geraakt door het werk dat Misch al digitaal had gedropt, besloten ze samen eens de studio in te duiken. Dat ze op een goed spoor zaten ontdekten ze een aantal jamsessies en ongeveer zes tracks later en al helemaal toen ze, op bluf, die opnamen naar Blue Note stuurden om te peilen wat die ervan zouden vinden. Blue Note (New York in dit geval) hapte eigenlijk gelijk en bood de mannen een deal aan.

What Kinda Music is zo’n album dat luid en duidelijk aangeeft waarom de jonge Britse jazzgolf over de afgelopen jaren zo ongelooflijk belangrijk is geworden. Ze hebben jazz met invloeden uit de hiphop en elektronica de juiste schop gegeven en deze met spiritual jazz en r&b elementen doortrokken. Precies datgene wat jazz momenteel weer zo ongemeen cool maakt.

What Kinda Music kent, juist ook door de in songstructuren denkende Misch, op de eerste helft van het album, echte songs met kop en staart en er wordt steeds zo naar avontuur gezocht. Onverwachte structuren, onverwachte passages en weldadig in de sfeer van de song getroffen. Misch is een heerlijke gitarist die soulful en ritmisch funky speelt, Dayes is een heerlijke drummer die met zijn losse van hiphop doortrokken spel lekker diep de jazz induikt immer met een weldadig gevoel voor swing en ritme.

Luister de titeltrack, Festival en Nighrider, de eerste tracks van het album en je weet exact wat ik met die omschrijving bedoel. Muziek als een weldaad voor het oor. Misch en Dayes weten elkaar perfect te vinden in een sound en sfeer en wat een fijne composities ook. Hoe opwindend blijven ze dat doen als de tracks op het tweede gedeelte naar instrumentaal verglijden. Tracks als Sensational en het al net zo ijzersterke Lift Off waarin Misch op gitaar even helemaal los gaat, zijn al net zo lekker en sterk.

Heel erg cool wordt de sfeer nog even flink doorgetrokken op albumafsluiter Julie Mangos waarmee in samples, opgebouwd uit conversaties tussen Misch en Dayes, een intrigerende extra laag ontstaat.

Voor Misch is de muzikale stap naar What Kinda Music vanaf Geography een absoluut grotere stap dan die van Black Focus voor Dayes maar voor beide muzikanten geldt zeker dat dit een belangwekkende nieuwe muzikale ontwikkeling is. What Kinda Music haalt alles wat deze jonge muzikanten zo geweldig maakt optimaal naar boven. In alles straalt het plezier van samen avontuurlijke muziek maken en deze met ultieme grooves vervolmaken van de plaat af. Grote klasse.