Hamburg heeft zijn Golden Pudel Club, Düsseldorf in het verleden het Salon Des Amateurs. Twee belangrijke uitgaansgelegenheden die door op elektronica gericht kunstenaarscollectieven zijn opgezet, welke vanuit deze ontmoetingsplekken alternatieve dance avonden organiseren. De pioniers vinden vervolgens bij het Bureau B label onderdak. Vanuit Hamburg zijn dit onder andere Helena Ratka en Sophia Kennedy van Shari Vari. De uit Düsseldorf afkomstige Detlef Weinrich bouwt vanuit Kreidler als Tolouse Low Trax een muzikale carrière op, en is tevens initiatiefnemer om in Salon Des Amateurs een bruisende underground scene te creëren. Om ervoor te zorgen dat de obscure bands niet in de vergetelheid verdwijnen, brengt hij als alter ego Tolouse Low Trax nu de verzamelaar Kiosque Of Arrows 2 uit, bestaande uit acts die op de een of andere manier binding met Salon Des Amateurs hebben.

Het uit Barcelona afkomstige Macromassa is al vanaf halverwege de jaren zeventig actief, en legt een melancholische jazzsfeer over het duistere gesproken El Consecuente Aspecto de Geometría heen. Geruisloos dringt zich op de achtergrond een discobeat op welke het geheel een indrukwekkende tripgoth vibe meegeeft. Het mysterie van de beruchte club, voortreffelijk in een minimalistische openingstrack samengevat. De Italianen van The Stupid Set komen uit de bloeiperiode van de no wave voort en voegen aan de Basset afterparty lounge nog meer duisternis toe. Met samplers van race auto’s vormen ze een anti climax op de Yello’s The Race overwinnaarssound. De Bolognezer muzikanten gaan net wat roekelozer en risicovoller te werk en eindigen in filmische tragikomische spaghettiwestern spookgeluiden.

Het deprimerende Turijnse DsorDNE heeft in de kille jaren tachtig zijn oorsprong. De prachtige poëtische Roberta Ongaro Il Senso Di Torpore voordracht heeft raakvlakken met het baanbrekende darkwave werk van Anne Clark en behoort absoluut tot de Kiosque of Arrows 2 hoogtepunten. De latere techno stroming dankt zijn naam aan de revolutionaire Londense Techno Twins. Donald And Julie Go Boating is vooruitstrevend, spannend en misstaat zelfs nu niet op een stapavond mee. Heerlijk mellow met uitgewerkte dubtechnieken, onderhuidse industrial noise en een vleugje Italo disco. De walsende klassieke La Valse De Salon pianoklanken van het tevens Britse Venus In Furs vormen een mooi intermezzo maar geven een vertekend beeld van waar deze zwartgallige doem wavers toe in staat zijn.

De exotische Camino Largo beats roepen het fluorescerende eighties vakantiegevoel op. Niet vreemd dus als je weet dat uitvoerder Javier Segura uit de Canarische Eilanden van vakantieoord Santa Cruz de Tenerife afkomstig is. Man, wat roept hij met zijn diepe soulstem het verlangen naar vroeger op. Sterker nog, je omarmt de song als een verloren vriend, om deze vervolgens niet meer los te laten. Het kindvriendelijke downtempo Oedipa Maas Y Los Àtomos is een dromerig slaapliedje waarmee het Britse Bassæ de verborgenheid van de baarmoeder weergeeft. Terug naar de kern, het ultieme cooling down moment.

Lydia Tomki was een Amerikaanse punkdichteres, en wat is het gaaf om de vroeg overleden anarchist hier te horen. Hot June Evening is verhalend sterk, de perfecte mix tussen gedragen melancholie en vluchtige, net aanraakbare beats. De uitzichtloosheid van de zonnige Californication in de hang naar geluk. Iueke & Lippie snijden in de ritmische tribals en paranoïde Van Gogh – La Farandole Op.1 fluitwerk het levensverhaal van de schilder in stukken. Een cut up techniek versterkt door haastig Frans gesproken passages, verwarrend, vervreemdend, maar wel indrukwekkend.

De prachtige Japanse Kaoru Hirose verschijning is voornamelijk vanwege haar rustgevende verfijnde inktschilderijen bekend, maar heeft in een grijs muzikaal verleden Dah-May-Yoo uitgebracht. Heerlijk eigenzinnig en dwars, flink tussen de Japanse elektronische prullaria en speelgoedtrommels shoppend met een opvallende jungle drum & bass uitloop, en zoals het merendeel op deze verzamelaar haar tijd behoorlijk ver vooruit. Het psycho futuristische Chariot Of Palace verbroedert de Japanse roots van Viola Renea met een tikkeltje krautrock ideologie en laat ons uiteindelijk weer in Salon Des Amateurs landen. een opvallende kanttekening is dat Detlef Weinrich ervoor kiest om zichzelf en andere Duitse pioniers geen rol op deze collectie van merkwaardige zeldzame opnames te gunnen. Gedurfde lef en een mooi dankbaar gebaar naar invloedrijke voorbeelden.