Zijn vorige werkstuk Autumn Never Knows dat Todd Partridge zowat in zijn eentje  bij elkaar knutselde bevatte een rustgevende, melodische rond  zijn Americanaroots meanderende  intimistische countryfolk. Een langspeler die fel contrasteert met zijn verrichtingen bij King Of The Tramps, forse, in Whiskey gedrenkte gospelrock zoals Cumplir con el Diablo uitvoerig illustreerde.

Desert Fox Blues schakelt nog een versnelling hoger en pendelt hij heen en weer tussen de blues brandhaarden van The Missippi Delta, New Orleans en Chicago die destijds hoog oplaaiden. Op zijn twaalfde  luisterde hij naar een liveregistratie van BB King op zijn, een verjardaggeschenk van zijn ouders de blues zijn eerste grote muzikale liefde is geenszins weggedeemsterd.

“Sometimes you gotta do what you gotta do”, schreeuwt Partridge met een megafoonstem. Met  enkele gelijkgestemde muzikanten gaat de man uit Iowa er meteen stevig tegengaan, zijn zang en giraatspel wordt ondersteund door de ritmetandem met Matt Winston ( MC5, Alice Cooper,Dylan)  en de uit New Orleans afkomstige Nik Augustine.  De compromisloze aanpak aan pioniers  T Model Ford en RL Burnside.

De snerpende slidegitaar die vanaf de drassige boogie Depression opduikt wordt overigens gehanteerd door Kent Burnside , de kleinzoon van de beruchte bluesman die de Mississippi Hill  country blues overerfde. De alomtegenwoordige harmonica is die van Tom Albanese, actief bij Bo Ramsey en het vak leerde in Chicago, dat klinkt onmiskenbaar door in Goin’ Home. Keep On Keepin’ On rockt er behoorlijk tegenaan met Partridge’s rauwe dreigende zang op de voorgrond.

Met The Kings of The Tramps werd The Godfather Of Soul  James Brown al opgevist in het geli en na het met onstelpbare woordenvloed geïntroduceerde Old Picker is het de beurt aan Jimmy Carter. De gelijknamige track onthuld op een rurale boogiebeat een lofzang aan de voormalige pindaboer  die het tot president schopte voor de Democraten en onlangs zijn honderdste verjaardag vierde.

Met After The Work Is Done wordt behoorlijk gas teruggenomen, het alomtegenwoordige, dreigende gevoel dat overheerst op Desert Fox Blues  hangt als een  donkere schaduw over de afsluiter van deze impressionante bluesschijf.