Tobin Sprout maakte naam als songschrijver en gitarist van Guided By Voices, al is het daar nog steeds vooral Robert Pollard die het gezicht van de band vormt. Toch is Sprout nog steeds cruciaal: een gematigdere muzikale tegenhanger van de ongedurigheid van Pollard. Het zorgt al jaren voor een mooi evenwicht en uiteenlopende sferen, iets wat op recente albums, waaronder bijvoorbeeld English Little League, wederom bleek.

Sprout verliet Guided By Voices na het bepaald niet slechte Under The Bushes Under The Stars (1996), om al snel met zijn eerste soloplaat Carnival Boy te komen. Er zouden er nog flink wat volgen, ook nadat hij zich in 2010 weer bij de band had gevoegd.

Met Empty Horses schotelt Sprout een persoonlijk en vrij ingetogen album voor dat gevoed is door Americana – zowel de muziek als de geschiedenis. Amerikaanse geschiedenis is iets waar Sprout zich altijd voor heeft geïnteresseerd en Empty Horses laat zich luisteren als een American songbook dat veel levenservaring en historie in zich meedraagt.

Na twee kalme, niet al te opvallende openingssongs komt Breaking Down, golvend en gekleurd met steelgitaar, krachtiger binnen. Het is de opmaat naar On Golden Rivers, een van de kernsongs. Sprout is openhartig: ‘The fear of morning has got me down upon my knees’ en ‘Only faith and time could lead me home’. Ook The Man I Used To Know, met zijn effectieve, spaarzame guitar strokes, lekkere drumgeluid en minimale maar weldadige gitaarsolo beklijft.

Op het titelnummer waart de geest van Johnny Cash rond; het is een tijdloze, beeldende zelfkantballade. Hierna laat de biografische vertelling Antietam – afstekend tegen donkere tonen en verrijkt met (hand)percussie – een iets minder desolate sfeer horen. Sprout trapt op het zes minuten durende All In My Sleep zelfs het distortionpedaal in, iets wat in de akoestische, traditionele context van het album nog net niet als een donderslag bij heldere hemel inslaat. Piano, steelgitaar en een lang uitgesponnen outro zorgen gaandeweg voor balans.

Empty Horses is met Guided By Voices in het achterhoofd natuurlijk een ingetogen en weinig confronterende plaat, maar dat is iets wat de ingevoerde luisteraar waarschijnlijk al tot op zekere hoogte had verwacht. Het album blijkt door zijn persoonlijke karakter en traditionele, mooi geproduceerde sound toch interessanter dan je aanvankelijk zou denken. En er staat in ieder geval geen nummer te veel op.