Het debuut The Place We Ran From van het Brits/Amerikaanse Tired Pony was, zo’n ruime 3 jaar terug, een fijne verrassing. De sterrenband rond zanger Gary Lightbody van Snow Patrol, die toen net hun massieve doorbraak hadden gehad, Belle And Sebastian’ drummer Richard Colburn , Iain en Miriam Archer, producer/muzikant Jacknife Lee en oud R.E.M. gitarist Peter Buck kreeg met het debuut alle terechte aandacht.

Met hun tweede album The Ghost Of The Mountian laat Tired Pony nog meer dan op het debuut horen een echte band te zijn. Eerlijk gezegd heeft het met country (Lightbody introduceerde ooit Tired Pony als zijn country project, later als country tinged) erg weinig te maken, met Pop des te meer. De songs neigen, meer dan op het debuut, naar de oude Snow Patrol, vooral ook omdat Lightbody zo’n herkenbare stem heeft en met zanglijnen op de proppen komt die aan de successongs van zijn andere band doen denken. Maar dat mag zeker niet als negatief gezien worden. Voor diegenen die Snow Patrol veel te groot geworden vinden en meer van de ‘kleine’ songs van Lightbody houden is The Ghost Of The Mountain een fijne aanrader. De grote rol van gitarist/songschrijver Buck mag hierbij ook zeker niet onderschat worden.

De fijne albumopener I Don’t Want You As A Ghost zet de fijne melancholieke toon. Het poppy I’m Begging You Not To Go sluit daar gelijk mooi op aan. Opvallend is dat de gelegenheidsband, nog meer dan op het debuut, als een hechte band klinkt die met uitgekiende arrangementen een reeks fijne songs heeft opgenomen. Met prachttracks als Punishment, het met gospel elementen doortrokken Blood, het wel heel erg mooie Wreckage And Bone en het lekker vol gearrangeerde Carve Our Names en Ravens And Wolves kent The Ghost Of The Mountain wederom vele hoogtepunten. Het allermooist heeft de band zelfs tot het laatste bewaard: het titelnummer en de daarop volgende albumafsluiter Your Way Is the Way Home.