Voor wie al eens een bluesfestival bezoekt is Tiny Legs Tim wellicht  geen onbekende meer. Als  inventieve one man band overtuigde hij andere, uiteenlopend georiënteerde festivalpodia  met zijn verrichtingen. Op de voorganger Stepping Up was de uit de Westouter afkomstige Gentenaar nog omringd met  gerenommeerde muzikanten uit de Belgische rootsscène.

De onvolprezen mondharmonicaman Steven Troch is als enige overblijvende weerom van de partij. Op zijn vierde langspeler keert Tim terug naar de essentie met franjeloze countryblues. Geïnspireerd door de pioniers uit de Mississippi Delta. Een van die tot de verbeelding sprekende  zwarte blueshelden  Son House wordt hier overigens vereerd met een beklijvende interpretatie van het mythische  Death Lettter Blues met driftige fingerpicking en identieke energieke replieken van Steven Troch.

Het blijft bij een enkele cover, de overige songs zijn ondertekend met Tim De Graeve , in zijn zoektocht naar authenticiteit  gaat hij ondersteund met de onopvallend alomtegenwoordige  mondharmonica van Troch heel ver. Zijn verrichtingen op de vintage Martin 017 gitaar werden in nauwelijks twee dagen op pure analoge wijze in mono opgenomen met  een enkele microfoon, een Ribbon Melodium,  Django Rheinhardt en Edith Piaff  blikten hun verrichtingen destijds met een gelijkaardig exemplaar in en de naam van dit  opname-apparaat komt terug in de instumentale titeltrack Melodium Rag.

In Melodium Rag waart de geest  rond van legendarische  bluesduo’s als Sonny Terry & Brownie Mcghee maar Tim’s rudimentaire blues gaat verder dan het louter reproduceren. Van  Religions Serve The Devil Well tot Second Round belanden we in een mengsel van ragtime country- en folkblues dat de sfeer van lang vervlogen tijden uitademt maar nergens belegen overkomt. “I’m still  the happiest man In town”  zingt Tiny Leg Tim ergens onderweg,  je zou voor minder…

Maandag 6 februrari  wordt de uitgebreide releasetournee afgetrapt in Banana Peel Blues Club.