Met haar nieuwe album The Dawn Of Light heeft Tineke Postma wederom een adembenemend album gemaakt. De muzikale groei die ze op haar albums laat horen, openbaart een groot muzikaal talent dat weet wat ze wil en zichzelf uitdaagt steeds maar beter te worden.

Nam ze haar vorige prachtalbum The Traveller nog in New York op met zwaargewichten Geri Allen, Terri Lynn Carrington en Scott Colley voor haar nieuwe album The Dawn Of Light besloot ze dicht bij huis te blijven en met haar eigen kwartet op te nemen. Met Marc van Roon (piano), Frans van der Hoeven (bas), Martijn Vink (drums) heeft ze dan ook een kwartet om met veel trots over te spreken. Ze speelden de afgelopen jaren met heel veel succes de wereldwijde podia plat en de muzikanten bieden Postma de optimale mogelijkheid haar warme saxspel naar steeds grotere hoogten te brengen.

Met het nieuwe album The Dawn Of Light heeft Postma zelfs haar beste album gemaakt. De composities klinken stoer en spannend en zijn rijk aan klank en kleur. Reeds vanaf de overweldigende albumopener Cancao de Amor, een compositie van een van Postma’s lievelingscomponisten Hector Villa Lobos, en het daarop volgende zelfgeschreven Falling Scales is het duidelijk dat Postma ambitie en emotie tot een opzienbarend geheel heeft weten te smeden. Wat een klasse alleen in deze 2 openingstracks al. Maar ook bijvoorbeeld de TP-kwartet versie van Off Minor van Monk en albumafsluiter Tell It Like It Is zijn van buitengewone klasse.

Gewoonweg alle composities op het album zijn van uitstekende kwaliteit en in een fijne samenhang op het album gezet. Het door vriendin Esperanza Spalding prachtig gezongen Leave Me A Place Underground is op een meesterlijk album als The Dawn Of Light dan alleen maar de slagroom op de taart.

Concertagenda:

22-04: Tineke Postma Quartet in het Bimhuis, Amsterdam (CD RELEASE!)
08-07: Tineke Postma Quartet in het Concertgebouw, Amsterdam
29-10: Jazzimpuls Concert (met Esra Dalfidan), Woerden