Tinariwen is de meest opvallende en meest interessante band van de afgelopen jaren. Hun nieuwe album Tassili is wederom een meesterwerk.

Hoewel de band Tinariwen, bestaande uit Tuaregs, Noord Afrikaanse nomaden, reeds vanaf 1979 bestaat duurde het tot 2001 voordat er opnamen van de band uitgebracht werden. De band had ondertussen haar kenmerkende stijl prachtig gedefinieerd en debuut The Radio Tisdas Sessions werd dan ook wereldwijd omarmd. De mix van West Afrikaanse blues, ingenieuze ritmepatronen en fijne meerstemmige vocalen maakten grote indruk. Met het derde album Aman Iman (2007) en vierde album Imidiwan (2009), beiden meesterwerken, brak de band vervolgens door naar een groter publiek. Ook omdat de band de wereld over reisde en tijdens concerten overal diepe indruk achterliet.

Door het Engelse tijdschrift Mojo werd de band na het verschijnen van het album Imidiwan in 2009 zelfs tot populairste band ter wereld uitgeroepen. Een zeer onverwachte keuze voor een band uit Afrika. Iedere belangrijke rockster (Robert Plant om er maar een te noemen) wilde met de band gaan opnemen. De band vond de belangstelling mooi maar keerde al snel terug naar de woestijn om daar nieuwe songs te gaan schrijven en opnamen te gaan maken. De studio’s waar de band hun laatste 2 albums opnamen werden deze keer gemeden. De woestijn, de eigenlijke thuisplek van de band, werd de omgeving om op te nemen en de diepste muzikale gevoelens vast te leggen. Waar Tinariwen een echt songschrijvers collectief was, is voor het nieuwe album vooral de invloed van Tinariwen oprichter Ibrahim Ag Alhabib (de man met dat prachtige zwart grijze waaierhaar) invloedrijk. Waar hij op de vorige albums al veel van de belangrijkste songs schreef is zijn rol nu nog prominenter.

De 12 songs die het nieuwe album kent werden in 3 weken jamsessies geschreven en gedefinieerd. De sfeer in de merendeels akoestisch uitgevoerde songs is anders dan de voorgaande albums, maar door de slim vervlochten ritmes nog briljanter dan voorheen. Gelijk bij openingtrack Imidiwan Ma Tenam komen de emoties denderend binnen. Wat een geweldige openingstrack! De gitaarmuur die Wilco’s Nels Cline opbouwt sluit perfect aan op de opzwepende ritmes van de song. Een van Tinriwen’s allermooiste. Songs als Asuf D Alwa en eerste single Tenere Taqhim Tossam sluiten daar perfect op aan. Op die single doen Tunde Adebimpe & Kyp Malone van TV On The Radio mee. Malone liet zich het afgelopen jaar tijdens de Amerikaanse tour van Tinariwen (onder meer Coachella) een flink aantal keren op het podium zien. De band wist eerst niet wie hij was maar toen hij vertelde groot fan van de band te zijn en dat hij zelf ook muziek maakte (…) werden Malone en Adebimpe uitgenodigd om naar de woestijn te komen en mee te jammen.

Na dit geniale openingstrio in songs blijft de sfeer ook in de daarop volgende songs van grote klasse. In songs als Walla Illa, het door Ag Alhabib vrijwel solo gespeeld en gezongen Tameyawt en Takkest Tamidaret weet de band zichzelf zelfs nog te overstijgen. En ook een topsong als Imidiwan Win Sahara blijft gelijk hangen. Ongelooflijk hoe de band toch steeds weer zo’n geniale swing in haar songs weet te brengen. Ook het gitaarwerk klinkt gedurende het gehele album ronduit fascinerend en de zang en samenzang hartverwarmend.

Tassili is wederom een meesterwerk en misschien wel hun allerbeste, meest coherente. Een album ook wat, net als de 2 voorgangers, zal blijven verrassen en beklijven over de tijd. Tinariwen maakt muziek die tijdloos is: Net zo goed in het verleden ligt als in het heden boeit. Tinariwen blijft de meest interessante band die de wereld van muziek al enige jaren kent.