Thundercat (Stephen Bruner) was al jaren een gerespecteerd muzikant – hij maakte deel uit van Suicidal Tendencies en werkte onder meer met Kendrick Lamar, Erykah Badu en Flying Lotus – toen hij met zijn derde album Drunk de sprong naar wereldberoemdheid maakte. Even freaky en dwars als slick en poppy, kleurde hij het muziekjaar 2017. En de term yacht rock deed ineens overal opgeld.

It Is What It Is wordt flink gekleurd door de dood van Stephen Bruners vriend Mac Miller in 2018. ‘Losing Mac was extremely difficult’, aldus Bruner. ‘I had to take that pain in and learn from it and grow from it. It sobered me up… it shook the ground for all of us in the artist community.’ Op het album staan dan ook veel verwijzingen naar deze tragedie. Fair Chance bijvoorbeeld, is een ode aan Miller. Een fijnbesnaarde, subtiele en knappe muzikale stroom waarover gastvocalisten Lil B en Ty Dolla $ign uiting geven aan de droefenis. De aanwezigheid van het korte Existential Dread is ook veelzeggend, al is deze track bedrieglijk vluchtig.

De door Bruner bewonderde Steve Arrington (bekend van Slave en solohits) is samen met Steve Lacy (The Internet) en Childish Gambino te horen op de single Black Qualls, een ijzersterke funky track die staat als een huis en vocaal lekker alle kanten opschiet. Alleen deze track al, waarbij Bruner een oude held en een jonge kracht samenbrengt en iets creëert dat meer is dan de som der delen, geeft het album een meerwaarde.

En dan is er natuurlijk altijd nog zijn niet te versmaden baswerk, zoals op het razendsnelle How Sway en het zwoele, jazzy Innerstellar Love. De muzikale bagage van Bruner geeft een mooie verdieping en prikkelt. Funny Thing is een aanstekelijk synthfunkpopfeestje dat het Canadese Junior Boys in herinnering roept. Helaas is de pret al binnen twee minuten over. Het is bepaald niet te enige keer dat Thundercat het kort en een tikje schetsmatig houdt: het merendeel van de tracks op It Is What It Is klokken onder de drie minuten. Soms is dat geen punt (het kan nooit kwaad de luisteraar verlangend achter te laten), andere keren, zoals op King Of The Hill, voelt het nogal gemakzuchtig.

Natuurlijk geeft Thundercat weer ruimte aan lichtvoetigheid en humor, want dat kan verlies immers even naar de achtergrond dringen: op Overseas (met comedian, rapper, schrijver Zack Fox) zijn we aan boord van een vliegtuig: ‘This is your captain speaking… There appears to be a shiny black man up there in first class / Gettin’ some sloppy-toppy, hahaha / He’s got all his chains on and a durag / Is that Thundercat? / What’s up, brother?’ Hierna volgt de tamelijk hilarische track Dragonball Durag: ‘I may be covered in cat hair, but I still smell good / Baby, let me know, how do I look in my durag? / Don’t lie to me, let me rock you all night long / I’m tryna impress you, girl / Let me know, how do I look in my durag?’

Het afsluitende It Is What It Is laat juist weer berusting horen. Omgeven door akoestische gitaarklanken (van Pedro Martins) lijkt Bruner het verlies van zijn vriend te accepteren. De tweede helft van deze finale kent slechts twee woorden: ‘Hey Mac’. Hierna zijn het beats, viool, bas en akoestische gitaar die het album op sfeervolle wijze mogen uitluiden.

It Is What It Is is een opvallende plaat, typisch Thundercat zou je kunnen zeggen; er wordt vrijelijk gemusiceerd en de songs schieten weer vele richtingen uit. Thundercat laat zich niet inperken door vaste stramienen en vormen en kiest niet eenduidig voor muzikale krachtpatserij of juist knapgemaakte, lichtvoetige party music. Soms ondergraaft zijn losse benadering en de muzikale veelkleurigheid de songs op It Is What It Is en komt het potentieel er niet helemaal uit. Net zo vaak echter zorgt het voor verfrissing en geeft het die typische Thundercat touch waarmee Stephen Bruner juist naam maakte de afgelopen jaren.

Thundercat staat op 5 oktober in de Melkweg (dit is de verplaatste show van 14 april).