Thom Yorke
Suspiria (Music for the Luca Guadagnino Film)
Thom Yorke stemde na lang aandringen van regisseur Luca Guadagnino toe in het maken van muziek voor de horrorfilm Suspiria. Guadagnino’s film, over een wereldberoemde dansschool in Berlijn waar duistere krachten heersen, is niet orgineel; al in 1977 verscheen de eerste incarnatie van Suspiria, gemaakt door regisseur Dario Argento en van muziek voorzien door de Italiaanse progressieve rockband Goblin.
Voor de 2018-versie van de film componeerde Thom Yorke niet minder dan 25 instrumentals, songs en interludes. Sfeervolle, soms sinistere, dan weer beeldschone muziek, spaarzaam gearrangeerd met een grote rol voor piano en synthesizer. Het London Contemporary Orchestra and Choir, eerder al te horen op A Moon Shaped Pool van Radiohead, zorgt ook hier weer extra emotie en impact.
Suspiria werd voorafgegaan door maar liefst 5 promotionele singles in september en oktober. Deze tracks vormden al een mooie staalkaart van deze soundtrack. Suspirium bestaat uit Yorke’s breekbare stem samen met piano – ook hier weer een mooie combinatie. Has Ended laat drones en zweverige zang horen. Het atmosferischere Open Again klinkt klaaglijker maar weet ook zeker te boeien. Sterker nog is Volk, een unheimische instrumental, uitmondend in een raadselachtige finale vol hypnotiserende, bevreemdende techno-elementen, af en toe botsend met klassieke blazers. De neoklassieke kamerpop met koorklanken van Unmade is ronduit prachtig.
Er zijn zeker nog meer noemenswaardige stukken aan te wijzen op deze sterke, coherente plaat maar het gaat eigenlijk meer om het geheel. Yorke zet binnen luttele minuten een onheilspellende maar ook vaak oorstrelende sfeer neer en laat je daarna eigenlijk niet meer los – zoals het hoort bij een horrorfilm, ook al loopt de plaat na Suspirium Finale – weer die mooie combinatie van piano, strijkers en Yorke’s zang – wat vlak en minimalistisch naar zijn einde toe.
Thom Yorke is naar eigen zeggen altijd een beetje jaloers geweest op Radiohead-gitarist Jonny Greenwood die al veel eerder met film scores bezig was. Temeer daar zijn bandgenoot kan wijzen op een echte scholing in muziek. Dit in tegenstelling tot Yorke, die met dit Suspiria echter sterk voor de dag komt. Het is dus maar goed dat hij zich destijds tot dit project heeft laten overhalen.