Je kan het verleden niet meer veranderen of terugdraaien, en zelfs de toekomst is niet volledig naar eigen wensen in te vullen. In een samenleving kan je hooguit van je gemaakte fouten leren, door hier in de toekomst beter over na te denken, en keuzes bewust te overwegen. Het impulsief handelen zit in het aard van het beestje, helemaal uitroeien is onmogelijk. Op grote sociale schaal leiden misstanden tot onenigheden. Met haar dromerige folk uitstraling, verzacht de Bristolse Kate Gruff het aangedane leed. Deze maatschappelijke vredelievende invalshoek vraagt om een producer met een soortgelijke gedachtegang, en dan kom je al snel bij voormalige Super Furry Animals frontman Gruff Rhys uit.

De band bestaat verder nog steeds uit bassist Rozi Leyden, gitarist Neil Smith en drummer Jamie Whitby-Coles. De band is opnieuw aan Jesse D Vernon gekoppeld, die hier de verantwoording over het subtiele hoornblazerskwartet draagt. Careful of Your Keepers is meer basic dan de voorganger. Scabby Head and Legs flirt met jazzstructuren briesjes, het avondschemerige Careful of Your Keepers titelstuk duikt er zelfs nog dieper in. Careful of Your Keepers is het zesde hoofdstuk in het This Is The Kit herhaal, en een sober gestemde voortzetting van het in 2020 verschenen Off Off On waar de gehoopte postpandemie doorstart centraal staat. Nu bekritiseren we de gevolgen. Wat brengt deze nare tijd ons, en wat leren we ervan.

De wereld is in de oude modus gereset, en ook This Is The Kit pakt die pure grondbeginselen terug. Careful of Your Keepers; we houden ons amper staande en grijpen alle strohalmen vast, totdat deze verdort uit onze handen wegglippen. Pas op, er is een alles vervagende vervolgstorm op komst. Deze Doomed or More Doomed vloek markeert onze denkwijze. We slikken alle uitstortende Inside Out ellende die ons wordt aangedaan en spugen de onverteerbare resten uit. Uiteindelijk leidt deze angstaanjagende nachtmerrie niet tot verbetering en verandering, en vervolgen we met afgewende blik dezelfde doodlopende weg. De ontstemde gitaren geven op het einde voldoende tegengas om de noodlottige donderwolken te ontwaken.

This Is The Kit speelt met dit gegeven, maar offert daar de toegankelijkheid van de albumtracks niet voor op. In de dromerige Goodbye Bite verhaalvertelling schuilt de jaren negentig erfenis van een breed scala aan zelfverzekerde indie pop singer-songwriters. Ondanks de avondrode kampvuur instrumentatie zijn het toch die arriverende donkere toeterpartijen die zoveel passionele charme aan het geheel toevoegen. Toch getuigt Kate Stables van een overdosis aan grimmige zelfverzekerdheid die het saneringskrediet van de aarde opkoopt en de schuld op zich neemt. Die bewuste natuurbeleving zit hem ook in de banjo partijen waarmee Kate Gruff het fraaie innemende moederlijke Take You to Sleep opsiert.

De tweejarige opgedrongen passieve winterslaap is voorbij, men heeft behoefte aan liefde en zekerheid. Juist die voortdragende rusteloze zang bevestigd de wanhoop. Het veilige thuisfront wankelt, het fundament is broos en onstabiel. De blazers houden gespannen hun adem in totdat Jesse D Vernon ze lamgeslagen angstig het slagveld in dirigeert. De vele veranderingen leiden in het optimistisch gestemde More Change een nieuwe progressieve levensfase in. We begraven de resten van het verleden om een optimistische doorstart te maken. We claimen in het zalvende Dibs onze liefdespartners, maar maken er relationeel een gigantische puinhoop van.

Het zware This Is When the Sky Gets Big lagedrukgebied is echter weer claustrofobisch verstikkend. In het bijna stotterend oplezende Stuck in a Room, heeft de opgekropte lichte paranoia een oprechte komische ondertoon. Dat This Is The Kit weldegelijk gevoel voor humor heeft bewijzen ze wel in die prachtige vormgegeven More Change clip. Die lichtere kant zorgt voor het evenwicht. This Is The Kit overbrugt de festivalzomer, maar in de herfst zijn te in ieder geval voor een tweetal concerten in Nederland aanwezig.

21-09 AMSTERDAM : Tolhuistuin
22-09 NIJMEGEN : Doornroosje