Veel projecten hebben een eenmalig karakter, maar bij The Winery Dogs blijkt dat gelukkig anders. Het trio dat in 2013 zo’n leuk en energiek debuut afleverde, heeft genoeg tijd in de agenda kunnen vinden om behalve een tournee ook een nieuw album op te nemen. Net als op het debuut spat het spelplezier ervan af. The Winery Dogs is een uitlaatklep voor alle betrokkenen om in blues gedrenkte hardrock te spelen.

De band schiet energiek uit de startblokken met Oblivion waarop basacrobaat Billy Sheehan en trommelaar Mike Portnoy meteen hun visitekaartje afgeven. Captain Love stampt lekker door met een riff die regelrecht uit het AC/DC repertoire komt en ook het titelnummer is een voltreffer. De band laat op dit album horen dat ze de invloeden van R&B bands uit hun jeugd goed in hun muziek weet te verwerken. Vanaf How Long worden de composities minder bijzonder en worden de neuronen van de luisteraar nauwelijks nog op de proef gesteld. Pas bij het funky en ontspannen Spiral veren we even op en ook het akoestische Fire is onderhoudend. Door het hoge muzikale niveau van de muzikanten redt de instrumentatie tal van tamelijk simpele nummertjes. Kotzen levert tal van fraaie solo’s af (luister eens naar The Bridge) en zingt heel behoorlijk zoals we dat al jaren van hem gewend zijn.

Hot Streak telt echter te weinig echt memorabele nummers om van een sterk album te kunnen spreken. Het is een leuke hardrockschijf die de fans tevreden zal stellen, maar in deze drukke releasetijden vermoedelijk weinig nieuwe kopers zal vinden.