The Veins is een bandje van eigen bodem, dat maakt nieuwsgierig. Jonge gasten ook. Stevige Nederrock, invloeden van de garagerock en zelfs wat hardrock, vol mooie hooks en breaks.  

Het begeleidend schrijven maakt niet zo heel veel duidelijk, behalve dat The Veins bestaat uit Max de Vries, Keanu Maitimu, Siebe Poels, Koen Lagendijk en Pieter Killestijn en uit Woerden komt. Beleefde jongelieden, zou je zeggen bij het lezen. Een jaar terug brachten ze hun eerste single Come Home uit, die op Spotify 80.000 streams scoorde.  

Gelukkig laten ze dat beleefd doen verder achterwege. De muziek staat uit een huis en de heren kennen hun klassiekers. Aan hun spelniveau ligt het al evenmin. Foutloos zonder dat het saai wordt. Hun inspiratiebronnen moeten ergens in de jaren tachtig, negentig van de vorige eeuw liggen. Gemeen rocken kunnen ze, mogen we met grote instemming vaststellen. Vanaf opener Rosie, het tikje Zeppelin-achtig hardrockende Wrong tot het smerige Fly Away (Or Stay), dat herinnert aan de betere dagen van Herman Brood and his Wild Romance en andere bands uit de tijd dat rocken nog heel gewoon was. Dat kon minder. Het pakkende Come Home is terecht uitgekozen als single. Afsluiter Changing Tyres kent ook weer zo’n mooie opbouw, lekkere riffs en een smerige gitaarsolo. De leadzang is ook uitstekend.  

Je zou als punt van kritiek kunnen aandragen dat het allemaal niet super origineel is, maar er is echt nood aan dit soort Nederrock, denk ik. Brave bandjes die uitstekend kunnen spelen, maar waar je uiteindelijk niet warm of koud wordt, hebben we al genoeg. Dit is slechts een EP, maar het smaakt zeker naar meer. Rockt zo voort, heren!