Jonge Engelse honden die hele goede classic rock maken. Dat is feitelijk het enige wat je over The Treatment hoeft te zeggen. Na The Darkness en The Answer moet dit de volgende band worden uit de UK die de rijke rockgeschiedenis recyclet en de wereld er mee moet gaan veroveren. En toegegeven This Might Hurt is een titel die erg toepasselijk is. Zowel voor de concurrentie, waar de The Treatment de vloer mee aanveegt, als voor je oren.

Wie een beetje opgelet heeft kan dit album al een tijdje in huis hebben, want in het begin van het jaar kwam deze plaat al via Powerage records de schappen binnen. Maar nu dus ook geremasterd en op grotere schaal via Spinefarm / V2

Alle songs zijn raak, maar wat wil je ook als je een zanger in huis hebt als Matt Jones. Wat een power heeft deze gast en wat een doorleefde stem voor zo’n broekie. Maar de rest van de band mag er ook zijn. Deze jongens zijn allemaal rond de 20, maar beheersen hun instrumenten alsof ze al meer dan 20 jaar spelen en hebben de platenkast van hun ouders volledig geabsorbeerd.

Dit levert een puike kruisbestuiving tussen Tesla, Black Crowes, AC/DC, Def Leppard en Aerosmith op. Stampende hardrock met een flinke dosis soul. Tel daar ook nog eens een geweldige productie bij op van de vader van de drummer, Laurie Mansworth (gitarist van Airrace) en je weet dat het genieten is.

Deze jongens hebben het helemaal, zo’n debuut doen andere bands jaren over, maar hier lijken de rake solo’s, goeie hooks en catchy songs zo uit de mouwen geschud te worden. Tot op heden de rock sensatie van het jaar