Ruim twee jaar terug stelde het door Beau Patrick Bedford aangevoerde muzikale collectief hun debuut voor. TX Jelly kwam tot stand in The Fame Studio’s in Muscle Shoals en herinnerde niet alleen om die reden aan legendarische backingunits zoals The Swampers en The Wrecking Crew. Het is bovenal de muzikale veelzijdigheid van Texas Gentlemen die imponeert en die blijft ook zonder de inbreng van producer en multi-instrumentalist Bedford intact. Toetsenman Daniel Creamer en Nik Lee leveren al dan niet in samenwerking alle tracks aan.

De intro Veal Cutlass lijkt weggelopen uit de straten van New Orleans waar feestelijke brassbands met elkaar wedijveren. Ruimtelijke pianotonen lopen uit in orgelpartijen van Daniel Creamer in een geïnspireerde combinatie met funky snarenspel van de gitaristentandem Lee/Ryan Ake, de blazerssectie laat zich evenmin onbetuigd in Ain’t Nothin New. Inderdaad, deze Texaanse gentlemen beperken zich geenszins tot een welomlijnde stijl maar zweren bij een grandioos, bont getint muzikaal mengsel.

Beatliaans en minder orthodox klinkende koortjes vermeien zich in door met verrassende tempowisselingen opgezette structuren die naar de verrichtingen van Zappa’s Mother of Invention lonken. In het zweverige Train To Avesta klinken die invloeden sterk door met inventief  georkestreerde passages en puik samenspel dat nergens in bombastische toestanden verzandt. Ijle zang volgt nauwgezet de snerpende, naar Little Feat refererende gitaarlijnen in het op de hitsige tonen van een boogiepiano zwevende Easy St.

De alomtegenwoordige melodische benadering en de gedetailleerde uitwerking  van de arrangementen strelen de trommelvliezen die tussendoor bijzonder verwend worden met de luie groove die halverwege de muzikale trip even versnelt in het ironisch getitelde instrumentaaltje Dark At The End Of The Tunnel.

De organische vermenging van country met  R&B,soul en southernrock  wordt kwistig gelardeerd met genereuze vocale bijdragen en drijven Charlie’s House aan. Na een weerom sterk aan de Fab Four schatplichtig Skyway Streetcar borduurt de titeltrack, waarin  enkele T.Rex passages schuilen, nog eens uitgebreid verder op de nalatenschap van Little Teat in Floor It!!!  Er wordt een grappig bordspel bijgeleverd, het muzikale vernuft van de tweede langspeler van deze muzikale erfgenamen van Little Feat volstaat ruimschoots.