De focus van The Rough Guide Series richt zich voor de tweede keer op Marokko. In 2004 bracht men de eerste Rough Guide To Morocco uit, waarbij de nadruk voornamelijk lag op de traditionele Marokkaanse muziekstijlen met af en toe een spannend uitstapje naar electronica en chaabi. Op dit tweede deel zijn de rollen omgedraaid, al blijft er nog veel ruimte voor de traditionele stijlen als gnawa roots en souk.

Samensteller Andy Morgan is wars van hokjesdenken want enige lijn is in de compilatie niet te ontdekken, behalve dan dat we een fraaie hedendaagse Marokkaanse muziekmix krijgen voorgeschoteld. Het album start met een lekkere portie hiphop van Fnaïre, met een prima gastrol voor Salah Edin om vervolgens meteen uit te komen bij een bijna 8,5 minuten durend traditioneel nummer van Compagnies Musicales Du Tafilalet. Daarna weer een spannende overgang naar de rauwe electro funk van Amira Saqati die weer wordt opgevolgd door een Berberse lovesong. Dat maakt het wel een verzameling vol verrassingen maar geen gemakkelijke luistertrip. U-Cef is de enige die ook al te bewonderen was op de vorige verzameling en de in Londen woonachtige zanger/hiphopper laat in Boolandrix een denkbeeldige samenwerking met Jimi Hendrix horen, erg vreemd maar lekker klinkt het bij vlagen wel. Meer moderne hiphop komt van H-Kayne, een band opgericht door DOGS, één van de eerste Marokkaanse hiphop-pioniers uit de begin jaren 90. Ook is er uitstekende chaabi-groove van de band Magazan en gaan we ver terug in de tijd met één van de grootste Marokkaanse zangers van de twintigste eeuw, Samy Elmaghribi, geboren in 1922. Het album sluit af met het zeer matige MaliMal Hal M’Halmaz van Master Musicians Of Joujouka, een in 1971 uitgebrachte track waarbij fluit en percussie elkaar bijna zes minuten lijken te vervelen.

En zo is The Rough Guide To The Music Of Morocco wel een enerverende en boeiende luisterervaring maar slaagt de samensteller er niet echt in om een coherent geheel te smeden. Wellicht had het beter uitgepakt wanneer een was gekozen voor twee aparte albums: één die een goede afspiegeling zou vormen van de puur traditionele muziekstijlen en één die zich enkel en alleen richt op de moderne Marokkaanse muziek die de jeugd uit de speakers laat komen. Nu is de som der delen helaas iets te ambitieus gebleken.

Als bonusalbum is de prima cd Tajine Electrik van Groupe Mazagan toegevoegd. Op dit album van deze grondleggers van de chaabi-groove treffen we een moderne mix aan van gnawa, rai, reggae, rock, alaoui en zelfs salsa.