Robert Bobby (Joe Milsom) groeit op in Newton Squaure, een voorstadje van Philadelphia. Een oudere broer introduceert de muziek van Dylan met ingrijpende gevolgen . Het leven van Bobby zal voortaan  helemaal in het teken van de muziek staan. In de Main Point Club, de legendarische muziek club in Bryn Mawr in de periferie van Philadelphia woont hij als student concerten bij van Muddy Waters en good folks als Tom Rush, Tim Buckley, Steve Goodman en de onvolprezen Dave Van Ronk. Met The Speedboys, een rock en R & B formatie bouwt Robert eind jaren zeventig tot de eerste helft van de jaren tachtig een reputatie op in en rond zijn geboortestad. Tegenwoordig vormt hij een duo met Mrs. Bobby die het basritme aangeeft bij het drumloze gezelschap, daarnaast werden de banjoman Mark Rast samen me enkele gastgitaristen uitgenodigd in de studio.  De songs van Bobby  situeren zich in de folk- en countryhoek met meer eclectische uitstapjes.

‘Like John Prine only Cheaper’ lezen we tussen de niet van ironie gespeende hoesnota’s van Folkart en dat is een beetje het muzikale straatje waarin  folk en countrygetint werk als Constantly Tweaking en Ted Williams zich situeren. Het met fijn steelwerk verluchte  God Couldn’t Wait  en Mason Dixon Line vertonen gelijkenissen met ouder werk van John Hiatt met dat markante stemtimbre in prachtig songwerk. Er gebeuren ook fijne dingen met gepersonaliseerde uitvoeringen van Dance Hall Girls van het Canadese folkduo  Fraser &  DeBolt en de  Motownclassic I Wish It Would Rain. Het van Don Van Vliet(Captain Beefheart) afkomstige Too Much Time en Blue Chevrolet van The Beatfarmers met gitaarwerk van Angelo M,  worden naadloos geassimileerd met de langoureuze sluiter Whatever I Fell For You. Voordien passeert nog de romantische slijper Fine As Wine, ongetwijfeld de juiste omschrijving voor dit tijdloze, verfijnde spul Americana spul.