De nieuwe Rifles is opgenomen in de studio van Paul Weller met een gedeeltelijk nieuwe line up. Originele leden Grant March en Rob Pyne zijn vervangen door Lee Burgess en Kenton Shinn). De productie was in handen van Chris Potter (oa The Verve) en dat heeft een behoorlijke invloed op de sound gekregen.

Great Escape uit 99 was een goeie opvolger van het uitstekende debuut. Met een wat rijkere en vollere sound. Vol bravoure gespeelde Britpop van hoog niveau. Het probleem met The Rifles is dat ze lang doen over hun albums, maar nu deze 3e in de cd speler zit, is het wel duidelijk dat de band kwaliteit blijft bieden en zich blijft ontwikkelen. Pakte ze de vorige nog aan met grootse gitaarmuren, Freedom Run doet een stapje terug.

Eerste single Tangled Up In Love is voorzien van mooie strijkarrangementen en een gloedvolle sound. Pure pop. Het akoestische Eveline laat de invloed van The Beatles horen . De rauwe kantjes, het wat platte accent en de gitaarmuren zijn verdwenen en hebben plaats gemaakt voor een sprankelend geluid. Opener Dreamer laat mooie vocale harmonieën horen die overigens in meer nummers terugkomen. In Little Boy Blue zijn zelfs psychedelische invloeden te horen.

De ruwe randjes zijn er af, maar dat zegt niets over de genietbaarheid van deze cd, want de is zonder meer aanwezig. The Rifles verkennen nieuwe wegen en Freedom Run biedt voldoende voor iedereen om dit album te omarmen.