Nog levendig herinner ik me een vroeg zomerconcert in de vroege jaren negentig van The Lemonheads in de Vooruit in Gent, het is bovenal Evan Dando’s fijne interpretatie van het van Gram Parsons afkomstige Brass Buttons die mij is bijgebleven. Onlangs las ik in een bio dat een single met de versie van The Lemonheads en op de flipside het origineel van Brass Buttons voor een Lemonheads fan en student In Georgia de aanleiding vormde om na die eerste kennismaking en uitgebreide zoektocht naar het werk van Gram Parsons en andere muzikale adepten van de countryrock op te starten.

Die jonge student is Hunter Pinkston die in Albany opgroeide in een muzikaal gezin, zijn zusjes speelden gitaar, vader drumde in de jaren zeventig bij een lokale rockband in het zuiden van Georgia. Hunter rommelde aanvankelijk wat aan in punkbands tot de ontdekking van dat bewuste singeltje in 2015.

Tijdens zijn universiteitsstudies verzeilde hij een jaar later in de levendige muziekscène van Athens waar hij in studiegenoten verwante zielen vond om een band op te starten. Met de komst van John Neff, veteraan bij Drive By Truckers, is de line-up van The Pink Stones compleet.

Die zangerige melancholische klankleur van Neff’s steelbijdrage is bepalend voor de sound van het debuut samen met twangend snarenwerk en melodieuze samenzang. We verzeilen terug in de jaren negentig, in de slipstream van  bands zoals Uncle Tupelo, The Grievious Angels die scoorden met een alternatieve, sterk schatplichtig aan de countryrock, vaak dromerige soundtrack. Blueberry Dream, Put On Me en het desolate Shine on Me is een subtiel trio dat vanaf de eerste luisterbeurt overtuigt.

Het charmant rammelende Barroom Blues is rechtstreeks uit de saloon geplukte honky tonk zoals je die bij The Bottle Rockets wel eens aantreft in een wat ruiger rockende variant.

Sweat Me Out lonkt niet alleen met die fragiele harmonica naar Neil Young, veel verbeelding is niet nodig om er een eindeloos prairielandschap bij voor te stellen en dat gebeurt eveneens moeiteloos met Miss Wind Turbine. Love Me Hardly  meandert in de stroom van de cosmic country uit een ver verleden evenals de epische afsluiter Dream So Sweetly toont dit onweerstaanbare debuut de intrinsieke klasse The Pink Stones die het vergeten genre terug op de rails zetten.