×

Recensie

Alternative

26 juli 2014

The Phantom Band

Strange Friend

Geschreven door: Edwin Hofman

Uitgebracht door: Chemikal Undergorund

Strange Friend The Phantom Band Alternative 4 The Phantom Band – Strange Friend Written in Music https://writteninmusic.com

The Phantom Band, uit Schotland, klinkt op Strange Friend ongrijpbaar en toch verrassend coherent. De muziek op dit derde album van de band is soms barok en vrij zwaar op de hand, dan weer weer verrassend opzwepend, dansbaar en kleurrijk. En ondertussen weet de band de songs grotendeels als één geheel te laten klinken.

De krautrockelementen die het oudere werk kenmerkten zijn wat naar de achtergrond verschoven, alhoewel Clapshot nog klinkt alsof er een barokke indiepopzanger door Neu! wordt opgejaagd. Het gevolg van de koerswijziging is een wat minder experimenteel geluid. De muziek van The Phantom Band klinkt op Strange Friend organischer, toegankelijker en daarmee geschikter voor een groter publiek. Dat laatste is relatief want zoals uit bovenstaande wel moge blijken; de band is moeilijk te plaatsen en mikt bovendien niet op de hitlijsten. Tenminste, dat mag je concluderen bij het beluisteren van dit album, dat sterk is zonder te kunnen wijzen op potentiële hits.

Doom Patrol biedt energieke, stevige pop met echo’s uit de jaren tachtig. Het soort geluid waar The Manic Street Preachers op hun laatste plaat mee voor de dag kwamen. The Phantom Band gooit er echter nog een zware gitaarbreak en een dansbare doorstart tegenaan. Het is exemplarisch voor deze band die zich weinig beperkingen oplegt. Rustpunten in de vorm van het akoestische Atacama – een soort lichte versie van Leonard Cohen – en het ambienteske Galápagos – vol fraaie percussie tegen een donkere achtergrond – geven het album extra kleur en reikwijdte mee.

De dansvloer komt wel erg dichtbij op Sweatbox, dat een goede drive heeft en doorkliefd wordt door scherpe hihats. Zanger Rick Anthony, die ergens het midden houden tussen Alex Kapranos en Mark Lanegan, zorgt er wel voor dat het nergens te blij wordt. Dat geldt ook voor het tragere, fraai meanderende No Shoes Blues. Women Of Ghent kent niet alleen een bijzondere titel, het is ook een opvallende track. De eerste minuten klinken vertrouwd binnen de albumcontext maar even later, na een trippy break, hangen we minutenlang in een lekkere groove, alsof we naar een ontspannend jammende Franz Ferdinand luisteren.

Strange Friend scoorde terecht de nodige waardering de afgelopen maanden. Zonder overduidelijke single-kandidaten of klassieke albumtracks te produceren heeft The Phantom Band toch een coherente, krachtige en ideeënrijke plaat afgeleverd.



  1. The Wind That Cried The World
  2. Clapshot
  3. Doom Patrol
  4. Atacama
  5. (Invisible) Friends
  6. Sweatbox
  7. No Shoes Blues
  8. Women Of Ghent
  9. Galápagos