The Pains of Being Pure At Heart zijn alweer toe aan hun derde album maar de band uit Brooklyn heeft nog steeds die jeugdige, frisse uitstraling als vijf jaar geleden toen het debuutalbum op de wereld werd losgelaten en Europa gretig toehapte.

Onlangs gaf de band een puik optreden in Bitterzoet. De nieuwe songs die toen langskwamen klonken veelbelovend en dit Days Of Abandon is inderdaad een fijne plaat. Wat direct opvalt is dat de songs vergeleken bij hun podiumversies nogal zoet en geglazuurd klinken. Om eerlijk te zijn klinken The Pains live, met een ruw randje dan toch net even lekkerder. Dat is dan ook direct het voornaamste minpuntje want verder is Days Of Abandon een album vol jeugdige indiepop met een hoofdletter I. De soundtrack van de zomer van 2014 heeft er een leverancier bij.

De single Simple And Sure combineert straffe drums met een mooie samenzang. Alsof David Bowie’s Modern Love door de Magic Numbers bewerkt werd. Het is slechts de opmaat voor de perfecte pop van Kelly, een zonnig en puntig indiepareltje gezongen door Jen Goma, die naast frontman Kip Berman een aantal nummers voor haar rekening neemt. De band neemt tijdig even gas terug om met Beautiful You een mooie midtempo shoegazer af te leveren. Het is niet de enige keer dat de ragfijne pop van de band wat dieper en intenser klinkt. Until The Sun Explodes is zo’n stevige indierocker die de klok terugzet naar pakweg 1991. Toen waren de bandleden waarschijnlijk nog lang geen tien jaar oud, maar dat terzijde.

Met Days Of Abandon maakten The Pains bewust een album vol lichte, poppy klanken, ook al zijn de onderwerpen van de songs zeker niet lichtvoetig. In feite gaat de plaat over de vrijheid maar ook de angst die eenzaamheid met zich meebrengt. De trompet van Kelly Pratt (bekend van Beirut en David Byrne) geven een aantal songs een melancholiek, meer volwassen tintje mee. En het artwork van de Koreaanse kunstenaar Lee Jinju is ook niet voor de hand liggend.

The Pains hebben dus wel degelijk meer te bieden dan zomerse indiepop. Al is dat wel hun voornaamste handelsmerk op dit Days Of Abandon. En daar is niets mis mee. De band doet soms denken aan vermaarde songsmeden als The Smiths, Aztec Camera, Magic Numbers, The Sundays en – meer eigentijds – The Crookes. Luister naar Life After Life, wederom met de oorstrelende zang van Jen Goma of de popnectar van het supermelodieuze Masokissed en de ramen kunnen opengegooid worden. Laat die zomerbries maar binnen.