In het najaar van 2009 haalde Excelsior met The New Earth Group een interessante naam binnen. Het Nederlandse jazzrockcollectief had al naam gemaakt met twee albums die op het label Willie Anderson waren verschenen (bekend van onder meer Mars Volta-gitarist Omar Rodriguez-López) maar was voor vele boekers nogal ongrijpbaar gebleven. Was dit rock, fusion of jazz? In plaats van zichzelf een label op te plakken antwoordde de band in 2008 middels een aantal spontane ‘guerilla-optredens’ bij Metropolis en North Sea Jazz. Gewoon buiten spelen, met een generator en een flinke dosis lef en enthousiasme.

In 2009 werd de band beloond met een plekje op North Sea Jazz en dus een deal met Excelsior, dat na een succesvol jaar weer flink in de belangstelling stond en de muzikale horizon verder wilde verbreden. Wel, dat is met Eurafricarabia gelukt want het album is een instrumentale trip vol rock, fusion, jazz en Afro-funk. De jaren zeventig lijken de voornaamste voedingsbodem voor de band, wat niet zo verwonderlijk is. Bij Frank Zappa, Mahavishnu Orchestra en Santana – om maar een paar namen te noemen – kun je wel voor inspiratie aankloppen natuurlijk.

De zes nummers op Eurafricarabia gaan veelal van een thema of groove uit waarover stevig wordt gesoleerd. De band werkt niet clichématig naar climaxen toe maar weet door verfrissende breaks of het toedienen van saxofoon, cello of elektronica interessante collage’s neer te leggen. Ali Bhaba bijvoorbeeld klokt veertien minuten en onderweg wordt er niet alleen stevig aan de knoppen gedraaid maar krijgen tegen het einde jazzgitaar en cello ook de ruimte. Psycho Lover werkt niet naar een onvermijdelijke piek toe maar overtuigt juist door het spacy intro en de elementen van free jazz.

Er is meer: opener Inner Space is een gitaar- en saxofoonexercitie die dankzij een trage, stuwende groove steeds weer aanzwelt. Vooral gitarist Vincent van Duin maakt hier meters. Zonder de boel uit de hand te laten lopen overigens. Een niet al te hoge drempel naar de rest van het album, waarop Ùh- Le een van de hoogtepunten is. Het zijn hier de constante groove en optimale drums en percussie die het ‘m doen. De zuigende saxofoon van saxofonist Choca Alcazaba valt hier bovendien effectief tussen, als een hardnekkige koperen koortsdroom.

Volgens de band ligt er al een opvolger van dit album klaar. Altijd handig, mocht de band (dankzij Excelsior) dit jaar naar een groter publiek doorbreken. Dan zou 2010 wel eens een cruciaal jaar voor The New Earth Group kunnen worden. North Sea Jazz ligt voor de hand. Eurafricarabia is een sterke maar ook relatief beheerste plaat. De nummers hebben zeker de potentie om in een live-uitvoering nog beter te klinken.