×

Recensie

Pop

10 juli 2013

The Moody Blues

Timeless Flight

Geschreven door: Edwin Wendt

Uitgebracht door: Island

Timeless Flight Moody Blues Pop 4 The Moody Blues – Timeless Flight Written in Music https://writteninmusic.com

Als er één band geen spijt hoeft te hebben van een radicale koerswijziging is het BZN wel. O, nee, Status Quo.

Nee, er is nog een derde groep voor wie een radicale ommezwaai na een paar moeilijke jaren in commercieel opzicht de juiste beslissing is geweest. En, vergeleken met die twee andere groepen was het zeker ook in artistiek opzicht goed te verdedigen.

The Moody Blues bestaan nog steeds en vieren dat met een uitgebreide terugblik op hun oeuvre onder de noemer Timeless Flight. De meest uitputtende vorm waarop dat gebeurt, is met een 17 CD/DVD omvattende compilatie van hun materiaal. Voor de iets minder fanatieke volger is er een vier cd’s tellende ‘best of’, en voor wie ook dat nog teveel vindt, een dubbelaar.

Die laatste bevat eigenlijk alle klassiek geworden Moody Blues tracks uit de periode vanaf Nights In White Satin, het nummer waarmee in 1967 het tweede Moody Blues-leven begon.

De artistieke en commerciële hoogtijdagen beleefden de Moody Blues 2.0 tussen 1967 en 1973, toen alle albums megasuccesvol waren en singles als Ride My See-Saw, Question en I’m Just A Singer In A Rock And Roll Band hoog in alle hitlijsten terechtkwamen.

Nights In White Satin en het album waar dat van af kwam, The Days Of Future Passed, waren in eerste ontstaan uit brutaliteit en eigenwijsheid van de groep, die, vanwege een reeks flops na debuuthit Go Now in 1965 door platenmaatschappij Decca waren verplicht te werken aan een popbewerking -met orkest- van het werk van de klassieke Dvorák. In plaats daarvan ging de groep met het orkest aan de haal en schreef een symfonie over een dag uit het mensenleven, The Days Of Future Passed.

Hoewel de platenmaatschappij in eerste instantie geen flauw idee had hoe dit aan de man te brengen, werd de plaat toch uitgebracht, met het bekende resultaat. Eenmaal op stoom gooide de groep er binnen enkele maanden een opvolger uit, In Search Of The Lost Chord.

Waar Days Of Future Past de perfecte follow-up was van de Summer Of Love, met Sgt Pepper van The Beatles, ging In Search Of The Lost Chord een stapje verder met dat rare instrument dat The Beatles begin ´67 hadden geïntroduceerd op Strawberry Fields Forever, de mellotron.

De Moody Blues wilden muzikaal graag verder op het pad dat ze hadden ingeslagen, maar bij Decca waren ze nog niet uit de schulden, dus die had geen trek in nog een album met een orkest. Mike Pinder van de Moody Blues wist niet alleen hoe een mellotron te bespelen, hij had zelf in de fabriek gewerkt waar ze werden gemaakt, zodat hij in zijn nieuwe leven alle belang had bij het verder verfijnen van het instrument.

Met Lost Chord en opvolger On The Treshold Of A Dream sluit de groep perfect aan bij de (hippie-) tijdgeest, al hebben zij hetzelfde probleem als The Beatles in deze periode: hun platen zijn te ingewikkeld om live uit te voeren. Dat verandert pas als de groep vanaf 1971 besluit om de muziek wat eenvoudiger te maken.

De succesperiode eindigt in 1972 met het album Seventh Sojourn. I’m Just A Singer In A Rock And Roll Band is nog een enorme hit, daarna laten The Moody Blues weten dat het even genoeg is. Pas vijf jaar later keren ze terug. De LP Octave (1978) behaalt niet de daverende kritieken uit het verleden, maar de prachtige single Had To Fall In Love had op deze compilatie eigenlijk niet mogen ontbreken.

Door hun rustpauze heeft de groep (onbedoeld wellicht) de confrontatie met de punk weten te ontlopen, feit is wel dat muziekwereld er eind jaren zeventig heel anders uit ziet. Tegen wil en dank worden The Moody Blues in het hoekje ‘retro-acts’ weggestopt. Daar weten ze zich met het ene album wat beter tegen te verweren dan met het andere, van de vijf leden uit de 1967-bezetting gaan er vier samen het nieuwe millennium in: Mike Pinder was met Octave al zo ontevreden dat hij direct na de opnames was opgestapt. Als Ray Thomas in 2003 met pensioen gaat, gaat de groep als trio verder.

Hoewel de groep nog optreedt en zo nu en dan een plaat uitbrengt, kan de balans inmiddels worden opgemaakt. In de gloriejaren ’67-72 werden zowel tijdloze (Nights in White Satin, Question) als inmiddels gedateerde (Ride My See-Saw, Legend Of A Mind) opnamen uitgebracht, maar veroverde de groep een vaste plek op het grensvlak van popmuziek en symfonische rock.

De optredens trekken nog overal veel publiek, al zijn het doorgaans de heruitgaven die echt belangstelling van de platenkopers opwekken. Wat dat betreft heeft Universal met Timeless Flight een meesterslag uitgedeeld: een terugblik in drie ‘formats’, waarmee de gemiddeld, bovengemiddeld en extreem geïnteresseerde liefhebbers simultaan worden bediend.

Eén punt van kritiek kan niet worden weggepoetst: deze ‘flight’ was pas echt ‘timeless’ geweest als nu eindelijk ook eens die eerste drie Moody Blues jaren waren meegenomen. De stijlbreuk in 1967 was voor die tijd enorm, in retrospectief maakte de groep zowel voor 1967 als daarna muziek om trots op te zijn.

In de eerste drie jaren was het kwintet onder leiding van Denny Laine een van de betere rhythm & blues-groepen van Engeland, al hadden ze na Go Now net zoveel pech als hun tijd-, genre- en landgenoten The Zombies, die het kunstje na hun debuuthit ook nooit meer flikten. Zij gingen uit elkaar voordat hun oude materiaal alsnog scoorde. Maar The Moody Blues brachten voor Nights In White Satin ook een handvol prachtige singles uit (in ’68 al eens verzameld op de LP The Moody Blues On Boulevard De La Madeleine), plus hun debuut-LP The Magnificent Moodies. Het zou volstrekt misplaatst zijn om dit prachtige werk als jeugdzonden te typeren.

Dit materiaal is inmiddels wel weer te vinden op heruitgaven, met bonustracks. Maar het is een hoofdstuk waarvoor de groep zich welhaast lijkt te schamen. Volstrekt ten onrechte. Timeless Flight was de (misschien wel laatste) gelegenheid om dat voor eens en voor altijd recht te zetten.

Tracklisting Timeless Flight:

CD1:

  1. Tuesday Afternoon
  2. The Night: Nights In White Satin
  3. Departure
  4. Ride My See-Saw
  5. The Actor
  6. Legend Of A Mind
  7. A Simple Game
  8. Never Comes The Day
  9. Are You Sitting Comfortably
  10. The Dream
  11. Have You Heard (Part 1)
  12. The Voyage
  13. Have You Heard (Part 2)
  14. Gypsy
  15. Eternity Road
  16. Watching And Waiting
  17. Question
  18. Don’t You Feel Small
  19. Dawning Is The Day
  20. The Story In Your Eyes

CD 2:

  1. I’m Just A Singer (In A Rock And Roll Band)
  2. New Horizons
  3. Isn’t Life Strange
  4. Blue Guitar (Justin Hayward & John Lodge)
  5. Driftwood
  6. The Day We meet Again
  7. Forever Autumn (Jeff Wayne ft Justin Hayward)
  8. The Voice (Moody Blues & New World Philharmonic)
  9. Veteran Cosmic Rocker
  10. Blue World
  11. Stepping In A Slide Zone
  12. The Other Side Of This Life
  13. Your Wildest Dreams
  14. I Know You’re Out There Somewhere
  15. Lean On Me (Tonight)
  16. English Sunset


  1. Tuesday Afternoon
  2. The Night: Nights In White Satin
  3. Departure
  4. Ride My See-Saw
  5. The Actor (Full Version)
  6. Legend Of A Mind
  7. A Simple Game
  8. Never Comes The Day
  9. Are You Sitting Comfortably
  10. The Dream
  11. Have You Heard (Part 1)
  12. The Voyage
  13. Have You Heard (Part 2) (Full Version)
  14. Gypsy
  15. Eternity Road (Tony Clarke Mix)
  16. Watching And Waiting
  17. Question (Full Version)
  18. Don't You Feel Small (Original Mix)
  19. Dawning Is The Day
  20. The Story In Your Eyes