The Mieters
Blits!
Lekkere sixties-nederbeat vanuit de garage. Opzwepend met een knipoog. Korte tracks vol vaart, badend in een bruisende livesound. Zo kun je het debuutalbum van The Mieters kort samenvatten.
Inmiddels heeft het Nederlandse clubcircuit ook al kennis kunnen maken met het kwartet; de band stond onder meer in Tivoli, Patronaat en Paradiso, samen met bands als The Analogues en The Animals.
The Mieters zingen over beslommeringen die velen herkennen: mislukte feesten, dienstplicht en opborrelende liefde. De teksten zijn geinig; vaak lijken ze een rechtlijnige vertaling uit het standaard songbook-Engels en de band bedient zich daarbij ook nog eens van bijna vergeten woorden als blits, mieters, soos, dancing, nozem en secreet, om maar een greep te doen uit het fijne vocabulaire van de heren.
Opener Willem zit vol vette sixtiesklanken en hierna laat de band dancing gewoon lekker rijmen op vakantie, waarom ook niet. In Weerzien horen we: ‘In nee ben ik niet sterk, nee, nee’. Liefde op het eerste gezicht speelt zich af op de soos. Hierna horen weer iets heel anders: ‘De avond is top en alles klopt maar ik voel ‘m niet’. Ja, The Mieters zijn eigenlijk gewoon vertolkers van het levenslied, alleen gaat bij hen de grap voor het zelfbeklag. En de muziek, ja die is gewoon heerlijk aanstekelijk. Net zo energiek als pakweg, The Kinks of The Ace-Tones en tekstueel een beetje als het (bewust) simpelere neefje van Tröckener Kecks.
The Mieters klinken behoorlijk coherent maar laten gelukkig nog wel wat variatie en andere accenten toe tussen het drum-/gitaar-/orgelgeweld. Blitse gozer laat een grappige wending horen op het einde en Konijntje en het instrumentale Mosterd worden opgefleurd door kopergeschal. Het maakt deze uiterst vermakelijke plaat helemaal af.