The Mavericks maakten in de jaren negentig furore met een aanstekelijke crossover van country, aangevuld met Tex Mex, rock’n roll en pop, later komen daar latin elementen bij die refereren naar de roots van Raoul Malo. De zanger met de naar Roy Orbison lonkende tenor zette dertig jaar geleden in Miami samen met zijn schoolvriend, bassist Robert Reynolds, die  drummer Paul Deakin meebracht, de oerversie van The Mavericks op.  Dit trio, aangevuld met wisselende gitaristen bracht in de jaren negentig een handvol langspelers uit.  Na een eerste soloplaat van Malo en een mislukte reünie met met nieuwe gitarist Eddie Perez volgt jaren later een geslaagde comeback.

Uitgebreid met Jerry Dale McFadden die eerder al op studiosessies van het combo figureerde, touren  The Mavericks als vanouds en imponeren met spetterende shows zoals All Night Live illustreert. Na de eerste studioplaat Brand New Day op hun eigen label Mono Mundo en de vorig jaar uitgebrachte kerstplaat, met een nieuwe live-registratie vieren The Mavericks hun dertig jarig bestaan

Voor dat jubileum grasduinen ze niet in hun eigen, uitgebreid repertoire maar de set is uitsluitend samengesteld met hitwerk van anderen. Met zijn warm resonerend timbre en de inbreng van de groep assimileren Malo en kompanen die hits in een persoonlijke interpretatie. De set wordt op gang getrokken met Swingin’ dat op sax en orgeltonen het spoor van Whooly  Bully volgt.

Het door een blazerssectie voortgestuuwde Are You Sure Hank Done It This Way klinkt als Elvis tijdens zijn Las Vegas spektakels en loopt uit op flarden van Feelin’ Allright in de versie van Joe Cocker. Elvis’ Don’t Be Cruel passeert wat verderop in een onvervalst swingende New Orleans uitvoering. Het van Patty Loveless afkomstige Blame It On Your Heart wordt door de typerende Mavericks Tex-Mex mangel gehaald terwijl country en tejano roots versmelten in Don’t Ever Get Tired (of Hurting Me) van Ray Price en Before The Next Teardrops Falls, de tweetalig uitgevoerde tearjerker van Freddy Fender met Flaco Jiminez op accordeon.

Het van Patsy Cline geleende Why Can’t She Be You sluit dar mooi bij aan. Once Upon A Time, een duet met countrydame Martina McBride, walst langoureus voorbij terwijl de ingetogen akoestische gitaarballade Blue Eyes Cryin In The Rain voluit Malo’s vocale kwaliteiten demonstreert.De merkwaardigste track is ongetwijfeld Springsteens Hungry Heart dat in een ska/country hybride getransformeerd wordt met de combinatie van orgel, vibrafoon en Duane Eddy twang. Een overtuigende set van The Mavericks die dat bekende hitwerk onnavolgbaar in hun karakteristieke benadering omzetten.