×

Recensie

Alternative

20 september 2022

The Mars Volta

The Mars Volta

Geschreven door: Hendrik Vanhee

Uitgebracht door: Clouds Hill, G2G

The Mars Volta The Mars Volta Alternative 4 The Mars Volta – The Mars Volta Written in Music https://writteninmusic.com

Van een verrassing gesproken. 10 jaar na hun split is daar ineens toch opnieuw een The Mars Volta-album. Het ziet er met zijn vlakke gouden artwork al helemaal niet uit als een vroegere The Mars Volta. Maar het klinkt effenaf fantastisch. Er is nog een bijkomende maar: wat je krijgt is een qua toegankelijkheid ongelooflijk radicale stijlbreuk met alles wat ooit aan dit nu ook simpelweg titelloze album voorafging. “Dacht je, aldus Cedric Bixler-Zavala en Omar Rodriguez-López zelf, we zijn beiden zevenenveertig, dat we onze oude shit gewoon verder gingen meesleuren als een te klein geworden oud t-shirt uit onze jonge jaren?”

Wat hier nu uit onze speakers komt is niet minder dan een totale heruitvinding. Plots staan ze in plaats van als punkers of proggers alsjeblieft als volleerde poprockers onweerstaanbaar te blinken met glanzend gestroomlijnde muziek vol soepele, echte melodieën en keurige arrangementen, met warme soul, met een sound die nu wel mijlenver afstaat van The Mars Volta of At the Drive-In. De vocals komen nu van een frontman, dezelfde Cedric Bixler-Zavala, die zich in plaats van als constante schreeuwboei van toen nu als een echte zanger etaleert, die kundig variatie legt in zijn stembereik, van de lagere tot in de vooral hoge registers. Helemaal weg alle extravagante proggy doolhoofconstructies van voorheen. Op de plaat staan zomaar even veertien hoogstens vierminutensongs, geschreven in het post-Trump-tijdperk, waardoorheen heel zelfbewust een Mexicaanse en vooral Puertoricaanse wind waait.

Dit was eerst en vooral een Bixler-Zavala-therapieplaat. Veel van de lyrics gaan over zijn eenzaamheid, bitterheid, paranoia en wrok en ze zijn voor een groot stuk geïnspireerd op zijn recente persoonlijke wedervaren in de Scientology Kerk, toetreding die in 2012 overigens ook leidde tot de breuk met jeugdvriend Omar Rodriguez-López. Een heus #Me Too-schandaal in die Kerk, waar Cedric’s vrouw onmiddellijk bij betrokken was en dat nog steeds zijn juridisch beslag niet kent, maakt van Cedric nu integendeel een groot criticus van Scientology. Positieve kant van de story, de banden binnen The Mars Volta werden alweer aangehaald en Omar bood zijn vriend zelfs het muzikale klankbord aan voor zijn verwerkingsproces en zijn meest directe lyrics ooit.

De naamloze plaat ademt tegelijk nog meer dan vroeger de Puertoricaanse roots van Omar Rodriguez-López en de Mexicaanse van Bixler-Zavala. Bekijk daarom zeker ook de schitterende video’s in prachtig zwartwit van hoogtepunt Blacklight Shine, van de stuiterend ritmische synthsong Graveyard Love en van het pakkende Vigil. Ze leggen alle de Puertoricaanse ziel, de waardigheid en levensdrift van zijn bewoners bloot tegen een achtergrond vaak van verval en door kolonialisme veroorzaakte verpaupering. De essentiële elfminutenvideo met de wervelende energie van Blacklight Shine is zelfs regelrechte ode aan Puerto Rico, met zijn tweederde aan toegevoegde beelden. Een krachtige performance van de bomba-dansers spat van het scherm als symbool van het gevecht voor behoud van culturele eigenheid. De er op latinpercussie doorgejaagde rocksong die er gewoon tussenin geplakt zit vertolkt dan met melodieuze zangerigheid de wraakfantasieën van Cedric-Zavala.

Toch is er weinig of niks schurends of provocerends aan deze plaat. Shore Story is pure sensuele r&b en soul met verwijzing naar Cedric’s rechtsprocedures en de sfeer van stalking en intimidatie. In de mooi gelaagde triphop van Blank Condolences klinkt ook muzikaal vernuft à la Steely Dan door. De ballade Vigil zweemt groots naar de eightiessound van Peter Gabriel’s So. Que Dios Te Maldiga Mi Corazon, met z’n spaanstalige vocals en z’n Caribische drukke percussie, is zo latin of tango als wat.

En ballades. De gelatenheid van ballade Cerulea wordt slechts eenmaal doorbroken met een over de neerslachtigheid van Bixler-Zavala zwevende gitaarsolo op het einde. Palm Full of Crux klinkt tragisch, een spookachtige folkballade inclusief met zwevende dwarsfluiten, piano en blazers. Bixler-Zavala’s tribute aan zijn overleden compagnon de route Jerely Michael Ward. Ook het pakkend klagend Tourmaline is ingetogen akoestische folk op chilly jazzdrumritmes en met weer die magische dwarsfluiten. Het trauma binnenin Flash Burns from Flashbacks resoneert sterk in zijn opwindend filmische verpakking.

Een stuk meer power legden ze in het catchy No Case Gain, een stuwende, hyperactieve poprocker. Evenzo in Equus 3, een kort hypnotiserend Volta-prognummer dat ook heel wat jazzpianonoten uitstrooit in het slot. Collapsable Shoulders is broeierige elektronica die uitmondt in Cedric’s als in een mantra huilend herhalend “leave no man behind”. Het finale The Requisition is dan het meest elektrische nummer van de plaat met nog de meeste reminiscenties naar de oude The Mars Volta.

Maar dit moet dus toch zowat de transformatie van het jaar zijn. Al zijn ze natuurlijk niet aan hun proefstuk toe – er werd ooit al geswitcht weg van het oorspronkelijke At The Drive-In naar de prog van The Mars Volta – maar dit is toch echt heel andere koek, als wilden ze wel geavanceerd blijven klinken, maar toch heropstarten met een volledig schone lei. De wilde kapsels zijn met deze open plaat ook figuurlijk meteen uit het beeld verdwenen. Benieuwd hoe de fans dit poppy geluid zullen aannemen. Weerklinken er daar zelfs geen schelle falsetjes als zijn de Bee Gees mee op de afspraak?

Zal de buitenwacht de nieuwe The Mars Volta vlakaf als verraad vergui⁰zen en daarmee zoals zo dikwijls bepalen waar een band ondanks zijn evolutie mag staan? Of zal ook dit nieuwe geluid en de schoonheid ervan worden omarmd, omdat hetzelfde grote talent en bevlogenheid van de band nog maar eens bevestigt dat hier een even pure The Mars Volta als voorheen staat? Een The Mars Volta nieuwe stijl die bovendien direct in staat blijkt om een prachtige niet voor de hand liggende rootsplaat af te leveren, tegelijk eentje met enorm veel diepgang. Om zoiets te ontdekken vallen mogelijks alle stukjes niet direct en dus maar helemaal op het einde volledig op hun plaats. Mijn meer dan goedkeurende zegen hebben ze in alle geval hier al.



  1. Blacklight Shine 
  2. Graveyard Love 
  3. Shore Story 
  4. Blank Condolences 
  5. Vigil 
  6. Que Dios Te Maldiga Mi Corazon 
  7. Cerulea 
  8. Flash Burns from Flashbacks 
  9. Palm Full of Crux 
  10. No Case Gain 
  11. Tourmaline 
  12. Equus 3 
  13. Collapsible Shoulders 
  14. The Requisition