×

Recensie

Rock

22 augustus 2020

The Killers

Imploding the Mirage

Geschreven door: Leon Pouwels

Uitgebracht door: Island

Imploding the Mirage The Killers Rock 3.5 The Killers – Imploding the Mirage Written in Music https://writteninmusic.com

Als het uit Las Vegas afkomstige The Killers in 2004 met het door de postpunk beïnvloede Hot Fuss tot favoriet van de popcritici uitgroeit is er nog helemaal niks aan de hand. Ook het voortreffelijke zware soulvolle Sam’s Town wordt erg goed ontvangen. Maar sinds ze met het catchy Day & Age de serieuze rol van publieksliefhebber toegekend krijgen gaat het fout. De sound is te gelikt, en de band wordt als wegwerpplastic afgeserveerd. The Killers moeten hard werken om de status als geloofwaardige act te herwinnen. Des te pijnlijker is het dat de twee soloalbums van Brandon Flowers veel beter opgepakt worden. Viva Las Vegas! De deprimerende nadagen van een uitgerangeerde Elvis Presley syndroom komen onweerlegbaar in beeld.

Het roer moet dus daadwerkelijk om, en daarbij krijgen ze van niet de minste namen hulp. Het is overduidelijk dat de The War On Drugs beïnvloedt zijn door het Fleetwood Mac jaren tachtig werk. Wat mooi is het dan om Adam Granduciel en Lindsey Buckingham beiden in de studio te verwelkomen. Zeker nu de werkeloze gitarist van afstand toekijkt hoe oud-partner Stevie Nicks zijn oude band reanimeert. Helaas is er niet gezamenlijk aan een track gewerkt, al ademt Imploding The Mirage in de eerste songs wel de spirituele aanwezigheid van beide grootheden uit.

Imploding The Mirage, daar hebben het dus hier over, de zesde studioplaat van The Killers. Met My Own Soul’s Warning benoemt Brandon Flowers letterlijk het proces van vallen en opstaan, waarbij hij aansluiting bij zijn innerlijke zelf zoekt. Het verlangen naar het startpunt van The Killers, al lijkt het meer te hinten naar het bezielende Sam’s Town. De zanger gaat met sfeervolle pastorale eightiesklanken heel diep, waarna bruut gitaarwerk het vervolgens overneemt. Ik kan mij niet anders voorstellen dat ze dit vol trots aan de The War On Drugs voorman presenteren, en dat deze goedkeurend toeknikt. De bevrijding waar Brandon Flowers naar op zoek is. Nu hij zijn hart gelucht heeft vervolgt de zanger gerust zijn weg.

Misschien wel net te gemakkelijk, want wat volgt is niet allemaal even sterk. Blowback heeft synthwave eighties uitspattingen die op het vorige werk wel erg frontaal vertegenwoordigd zijn. Juist hier lijkt die aanwezigheid van Adam Granduciel te ontbreken, terwijl hij juist bij dit nummer daadwerkelijk als gastmuzikant genoemd wordt. Dying Breed ontvlamt pas echt in het tweede gedeelte, maar mist het heilige vuur. Het Imploding The Mirage titelstuk heeft een clichématige rockopera opbouw waarbij letterlijk en figuurlijk nietszeggende koortjes en hoogdravend pianospel de inspiratieloosheid proberen weg te moffelen.

Wat heerlijk is daarentegen dat opgepimpte eighties Lightning Fields pianogeluid waarbij de hoofdrol bij de baspartijen van Jonathan Rado van Foxygen liggen, die tevens voor de eindproductie verantwoordelijk is. kdLang heeft zeer zeker het vermogen om het allemaal naar een hoger level op te stuwen, en pakt hierbij haar kans. Een soortgelijke positie eist Weyes Blood in My God op, al passen haar vocale hoogtes nog sterker bij die jaren tachtig cultsound. Het geluid dat tevens de basis voor het half gesproken Fire in Bone vormt met de dominantie van bas(is)speler Mark Stoermer.

Bij het krachtige dromerig opbouwende Caution waarbij het verval van Hollywood centraal staat verricht Lindsey Buckingham zijn kunsten, al stelt hij zich ook zeer bescheiden op. Pas tegen het einde proef je in het schetsmatig gespeelde ruwe outro zijn aanwezigheid. Alsof hij contractueel verplicht is om zijn kenmerkende sound minimaal aan andere projecten uit te lenen. De gitaren komen veel beter in het knallende langharige hardrock intro van Running Towards a Place tot zijn recht.

Met het overschot aan gastmuzikanten die op verschillende fronten hun kwaliteiten bewijzen, lopen ze elkaar behoorlijk in de weg. Imploding The Mirage is een overvol kunstwerk, waarbij iedereen maar wat toevoegt. Het is net teveel overgekalkt, waardoor de basis soms ver te zoeken is. Toch is het bewonderingswaardig hoe het chaotische warhoofd Jonathan Rado dit allemaal bij elkaar brengt.



  1. My Own Soul's Warning
  2. Blowback
  3. Dying Breed
  4. Caution
  5. Lightning Fields
  6. Fire in Bone
  7. Running Towards a Place
  8. My God
  9. When the Dreams Run Dry
  10. Imploding the Mirage