The Howlin’ Brothers bestaat uit Ian Craft, Jared Green en Ben Plasse. Het trio komt uit Nashville en maakt muziek in de meest pure vorm. De instrumenten die de heren hanteren geven al wel een idee wat je kunt verwachten: mandoline, viool, banjo (Ian Craft), gitaar, mondharmonica (Jared Green) en contrabas (Ben Plasse, die soms ook banjo speelt). Ook zingen de heren allemaal. Nu zijn er tegenwoordig wel meer bands die bij hun muziek deze instrumenten gebruiken, toch doe je The Howlin’ Brothers tekort als je ze daarmee vergelijkt. Hun geluid is daarvoor te ‘eigen’.

Howl is al het 4e studio-album van The Howlin’ Brothers (de eerste 3 werden in eigen beheer uitgebracht). Het telt 12 nummers, het merendeel daarvan is door de band zelf geschreven. Voor opener Big Time kreeg het trio de hulp van Warren Haynes van Gov’t Mule. Niet alleen schreef hij mee, hij speelt ook mee. Andere covers zijn eigen bewerkingen van traditional Take This Hammer, Boatman Dance (Dan Emmett), Julia Belle Swain (John Hartford) en My Dog Can’t Bark (Otis Smothers).

Howl is een potpourri van country, ragtime, swamprock, folk, western swing en blues. En op Delta Queen waagt de band zich zelfs aan Dixieland. Lekker! Sommige nummers zou je kunnen zien als een Amerikaanse variant van skiffle. Af en toe kan het dus ook lekker rommelig overkomen, maar dat is niet erg: dit is muziek waarin die ruimte er mag zijn. Het enige lastige is het vinden van een noemer voor al deze stijlen. Hoewel, als er al een noemer te vinden is, dan heet die gewoon The Howlin’ Brothers.

Zeker geen muziek voor op de achtergrond, de muziek vraagt de aandacht. Dus hoe heerlijk de nummers op Howl zo ook uit de speakers knallen, dit is wel muziek die zich bij uitstek leent om live van te genieten. Laat die ‘jankerds’ dus maar snel naar Europa komen!

https://www.youtube.com/watch?v=BtQeWypigAA