×

Recensie

Alternative

20 mei 2016

The House of Love

The House of Love

Geschreven door: Edwin Hofman

Uitgebracht door: Creation

The House of Love The House of Love Alternative 4.5 The House of Love – The House of Love Written in Music https://writteninmusic.com

Het debuutalbum van The House of Love, uitgebracht in het voorjaar van 1988, was in meerdere opzichten een voltreffer. De plaat groeide in een kort tijdsbestek uit tot de bestverkochte titel van het label Creation. Belangrijker: The House of Love loste de verwachtingen met dit prachtdebuut overtuigend in.

De songs van het album waren vlot opgenomen destijds maar het mixen bleek een vermoeiend en lang proces dat veel van alle betrokkenen vergde. Hoewel de finale mix nog steeds niet ieders volledige goedkeuring kon wegdragen lag er in juni 1988 toch een bijzonder overtuigend werkstuk in de winkels. De band had aan een half uur genoeg om een onvergetelijke indruk achter te laten. Guy Chadwicks zang en teksten waren eerlijk, troostrijk, soms bedwelmend dan weer bijtend. Het geestverruimende gitaarspel van Terry Bickers kende dezelfde kwaliteiten. Met de sterke, perfect passende ritmetandem Chris Groothuizen, Pete Evans was de band in staat songs met bijzonder veel impact te brengen.

Op de eerste plaatkant zette de band de dromerige noise van instantklassieker Christine en de fraaie, beeldende dramatiek van Hope tegenover het puntige, ritmisch sterke Road en het vlotte, brutale Sulphur. De ontroerende zuiverheid van Man To Child vervolmaakte de eerste helft van het album: ‘Jesus, where did the time go? Holy God, where is the money now? Father, what am I doing here? Mother, where is the love?’

Het album verschoot voortdurend van kleur en kende een sterke, uitgebalanceerde tracking. Salome was vurig en opzwepend met een korte, messcherpe solo van Bickers en werd opgevolgd door het breekbare Love In A Car, een song met ronduit zinnenprikkelend gitaarspel. The House of Love wist op hun debuut een prachtmix van psychedelica, noise en pop neer te leggen. Het noisy Happy werd weer gevolgd door de plechtstatige, gewijde sferen van Fisherman’s Tale: dichter bij de natuur, verder van het geloof.

Touch Me vormde de bijzondere afsluiter, even bijtend als zoet met een stevige noisegolf. Wat dat betreft was The House of Love soms vergelijkbaar met The Jesus & Mary Chain en My Bloody Valentine. Het waren Chadwicks verwijzingen naar religie en sensualiteit die het nummer toch weer onmiskenbaar House of Love maakten: ‘Why do you say that God / Takes the world upon his hands / And leads us through obscurity alone / Oh touch me, me’.

BBC-dj John Peel draaide wekenlang tracks van het album en The House of Love was in 1988 de onbetwiste vaandeldrager van de nieuwe Britse indierock. De band zou zijn reputatie nog ruim een jaar vasthouden voordat het momentum voorbij was.



  1. Hannah
  2. Shine On
  3. Beatles And Stones
  4. Shake And Crawl
  5. Hedonist
  6. I Don't Know Why I Love You
  7. Never
  8. Someone's Got To Love You
  9. In A Room
  10. Blind
  11. 32nd Floor
  12. Se Dest