Met het album Boys And Girls In America van twee jaar terug, brak het uit Philadelphia afkomstige, maar tegenwoordig in het hippe Brooklyn residerende, The Hold Steady door naar een groter publiek. Hun nieuwe album Stay Positive laat de band een nieuwe kant op gaan en is al net zo goed als de voorganger.

Met de albums Almost Killed Me (2004) en Seperation Sunday (2005) maakte The Hold Steady indruk. De albums werden vrijwel gelijk door de Amerikaanse pers opgepikt en het publiek werd ondertussen met dampende live optredens overwonnen. Het vele spelen leidde tot een hecht collectief die vervolgens op een nieuw platenlabel, met wereldwijde distributiedekking, via het voortreffelijke album Girls And Boys In America (2006) ook buiten Amerika flinke belangstelling wisten te verkrijgen. Eerst was het natuurlijk Engeland waar de band via magazines als Uncut en Mojo en wervelende recensies alle aandacht kreeg en daarna volgde het vaste land van Europa al snel. Hun allereerste optreden in Nederland rond die periode in de bovenzaal van het hoofdstedelijke Paradiso mag legendarisch genoemd worden.

De band had natuurlijk nog eenzelfde, en zonder twijfel succesvol, album kunnen maken maar heeft in al haar wijsheid besloten om een muzikaal avontuur aan te gaan. Natuurlijk klinken ook op het nieuwe album elementen uit de sound van de E Street band en Elvis Costello door maar met een rauwe power doet de band nu ook denken aan The Who en The Replacements. Maar hoe prominent die invloeden ook zouden klinken heeft The Hold Steady wel degelijk een sterk eigen geluid, mede natuurlijk door de eigenzinnige (praat) zang van Finn. Het album werd net als de voorganger geproduceerd John Agnello, die de band wederom een lekker vette sound meegeeft.

Album opener Constructive Summer geeft gelijk aan waar de band op dit nieuwe album naar toe wilt. De song over een groep jonge schoolvrienden die weten dat ze na de zomer allen hun eigen weg zullen gaan heeft niet alleen een geweldige drive en melodie maar gelijk een meesterlijke tekst. De zeer herkenbare karakters uit de songs van de eerste drie albums worden door frontman/zanger/gitarist Craig Finn op dit nieuwe album dan wel niet in naam genoemd je kan als luisterraar in bepaalde songs natuurlijk zijn personages Holly, Gideon en Charlemagne herkennen. Zo ook op deze albumopener. Het album vervolgt met songs als Sequestered in Memphis en One For The Cutters, met dat geweldige klavecimbel intro, al net zo sterk. Een eerste hoogtepunt bereikt de band met de fraaie ballade Lord, I’m Discouraged die in zijn opzet de ideale mix van Buffalo Tom en The Replacements is. De briljante gitaarsolo van Tad Kubler maakt in de perfecte eenheid van kracht en emotie de song een absolute klassieker. Het nog verrassender Both Crosses, met Dinosaur J.Mascis op banjo, lijkt opgenomen in de moerassen van de delta en zuigt je er helemaal in. Ook songs als Yeah Sapphire en het titelnummer beklijven gelijk. En zoals op elk Hold Steady album is de album afluister weer zo’n spannende epische song. Slapped Actor, is een ode aan alternatieve filmmaker John Cassavetes die zijn rauwe filmstijl al net zo sterk in zijn eigen leven wist te verwerken.

Stay Positive is een enerverende rocktrip die zonder twijfel de ideale soundtrack voor de zomer van 2008 vormt.