The Grand Undoing is de groepsnaam waarachter Seth Goodman schuilt.  Als jongeman pikte hij de muziekjes op van de platenspeler, hij groeide op met de programmatie van de college radio in Boston en de bloeiende plaatselijke club-scène. Invloeden die onmiskenbaar doorklinken in zijn muzikale projecten. Na Appeasing The Sick komt Goodman aanzetten met White Space Flavors and Parties On. Melodische gitaar, baslijnen en toetsenwerk torsen  intense, niet van enige dramatiek gespeende theatrale oprispingen in de falsetto.

In A Vigil State is opgebouwd met een identieke benadering, Goodman delft weerom onbelemmerd in de muzikale archieven van de klassieke pop en rock en verwerkt die indrukken in een rijk geschakeerde persoonlijk repertoire. Producer Ted Powers en enkele bevriende muzikanten zoals Dave Westner, die samen met Andy Plaisted de ritmische basis voor zijn rekening neemt, helpen daarbij meer dan een handje.

Openen gebeurt in grandeur, Into The Glitter geconfronteerd je met een ,wellustig galmend klankbord, waarop Goodman zijn  breed uitwaaierende zangpartijen optrekt met een machtig stemtimbre dat het midden houd tussen tussen David Bowie en Scott Walker.

In het puntige A Little Piece Of Ground levert Powers gedreven snaren en toetsenwerk aan. Highway (You Can Ride  Away) zweeft) voorbij op pedalsteel klanken van de onvolprezen sessieman BJ Cole, zijn verrichtingen creëren samen met het vloeiende gitaarspel een dromerige sfeer. Wave gaat van start met afgekapte riffs maar evolueert in het middenstuk  even naar een wat chaotisch klankenspel met sax scheuten om vervolgens weet aan te pikken op de strakke ritmiek.

See All I See komt dicht in de buurt van Britse progrock. Zo weet Goodman telkens een andere, aangenaam verrassende ,sfeer op te roepen zoals bij het vlotte op orgel en met gedoubleerde zang gelardeerde Sunsetter. Het op ruimtelijke synthesizers en snedige gitaren terende Giving All My Things Away maakt de cirkel mooi rond van dit geslaagde muzikale avontuur.