The Gloaming
The Gloaming 2
Wat een ongelooflijke band is The Gloaming toch. Een droomsamenwerking tussen muzikanten die elkaar zo briljant aanvoelen dat ze met hun tweede album een nog belangrijker album dan hun verpletterende debuut hebben gemaakt.
Dat The Gloaming sowieso nog een tweede album zou gaan maken leek helemaal niet zo logisch. Alle muzikanten hadden al voor de band begon een glansrijke carrière die ze met gemak, na het uitbrengen van het gelijknamige debuut en het beëindigen van de daarop volgende tour, hadden kunnen vervolgen. De chemie tussen de muzikanten bleek echter zo groot en de box aan muzikale ideeën al snel weer zo vol dat ze wisten dat ze een nog betere plaat konden maken. En wat mogen we daar vreselijk blij om zijn. The Gloaming 2 is een wonderbaarlijk mooi, diep emotioneel album. Een album zoals er maar heel erg weinig in de geschiedenis van de muziek gemaakt zijn.
De band, met fiddle meester Martin Hayes, gitarist Dennis Cahill, sean-nós zanger Iarla Ó Lionáird, ‘hardanger innovator’ Caoimhin Ó Raghallaigh en de uit New York afkomstige pianist Thomas Bartlett, nam hun tweede album in winters december op in de fraaie houten studio 2 van hun platenlabel Real World in het fraai gelegen Box in Zuid-Engeland. De studio is vermaard om zijn ongeëvenaarde akoestische klank en omdat de band geen directe elektrische inplug op hun instrumenten gebruikt, ideaal. Pianist Bartlett, ondertussen door zijn producties voor onder meer de laatste Sufjan Stevens en de tweede Glen Hansard een belangrijk producer, nam deze keer de complete productie op zich.
De muziek van The Gloaming is niet gemakkelijk te vergelijken. Velen zullen het al snel als Ierse folk wegzetten maar daar doe je de muziek van de band ernstig mee tekort. Natuurlijk is de fiddle van de briljante Hayes de absolute trigger maar de sound van de band wordt al net zo bepaald door de piano van Bartlett. Juist omdat we dat instrument nu niet uit de traditionele Ierse folk kennen had een muzikale samenwerking volledig verkeerd kunnen uitpakken. Dat dit niet gebeurt heeft te maken met het grote muzikale talent van de twee mannen en hun vrije visie in muziek in het algemeen. De superervaren Haynes moet in dat eigenwijze, eigentijdse geluid van de veel jongere Bartlett gehoord hebben dat het zou kunnen gaan werken. Knap hoe Bartlett met zijn spel dan weer de sfeer weet te verstillen waar Hayes en ook Ó Raghallaigh die juist perfect kunnen aanjagen. Hun wisselwerking is adembenemend. De gitaar van Cahill sluit zich bij beiden steeds naadloos aan en laat de sound van de band volgroeien. En dat de band in Iarla Ó Lionáird de perfecte zanger heeft wisten we bij het debuut al. Ongelooflijk hoe poëtisch zijn in het Gaelic gezongen teksten klinken. Op het nieuwe album klinkt hij mooier dan ooit. Indrukwekkend en tranen opwekkend.
The Gloaming 2 is een extensie van wat we al op het verpletterende debuut te horen kregen. De muzikanten zijn nu alleen nog beter op elkaar ingespeeld, voelen elkaar nog naadlozer aan, raken daardoor nog dieper. Echt elke song, steeds weer prachtig, steeds weer anders in opbouw, levert zwaar kippenvel op. Alles is zo ongelooflijk mooi gespeeld, zo subtiel uitgebalanceerd in stil en opbouwend naar krachtig en zo prachtig gevarieerd in tracks dat met recht van een nieuw meesterwerk gesproken kan worden.
The Gloaming maakt muziek van een zo buitengewoon niveau dat ze diep respect verdienen. De fabelachtige goede muzikanten sprongen met The Gloaming in het muzikale diepe en de daaruit voorgekomen, briljante, muziek brengt je naar volledig andere dimensie. Muziek om je in deze donkere tijden eindeloos in te laten verdwijnen en nooit genoeg van te krijgen.