“No help coming”, dat is de kreet die The Fugitives blijven herhalen in een korte a capella gebrachte intro. Het door Adrian Glynn en Brendan McLeod en Adrian aangevoerde  folkkwartet uit Vancouver  wordt geïnspireerd door de urgentie van actie tegen de onafwendbare klimaatcrisis.

Evenals bij Trench Songs, een songcyclus opgebouwd rond verhalen aan het front tijdens de eerste wereldoorlog van Patrick McGill, die door het snaren-duo in songs werden getransformeerd zorgt Tom Dobrzanski voor de productie.

Vanaf Edge of the Sea  flankeren violiste Carly Frey (The Coal Porters) en Chris Suen, banjospeler bij Viper Special, de zangpartijen in a capella intermezzo’s die telkens tussen de songs opduiken , alledaagse beslommeringen worden ondergeschikt aan rampzalige klimaattoestanden in de wereld en de wraakroepende onverschilligheid of erge de ontkenning van het probleem. “This is the moment when you stop and you reflect and deceide to change your mind”

Het met heftige fiddle aangedreven The Edge of the Sea en het meer ingetogen meanderende It Might Just Rain Like This for Days en Story of Our Times reflecteren deze oprechte bekommernissen. “This is the story of our times, but you don’t have to listen”.

Na de uitgebreide reprise van de titelsong komt de zang van Carly Frey meer op de voorgrond in het fraaie duet Advice. Geen expliciete doem gedachten maar uitnodigende folk met wonderlijke harmonische gezangen onveranderlijk doordrongen van besef en een plichtsbewust geweten.