The Flatlanders
Treasure of Love
More a Legend Than A Band was het vroegste werk van dit Texaanse trio dat ik ooit beluisterde ergens in de vroege jaren negentig, vormde min of meer de voorbode van de alt.country stroming . De oorspronkelijke langspeler All American Music met opnamesessies uit ‘72 werd bijna twintig jaar later, aangevuld met extra tracks, volop beschikbaar. Ondertussen waren die Flatlanders , afzonderlijk op het solopad verzeild, vandaar de bijzonder toepasselijke titel. Zowel Jimmie Dale Gilmore als zijn jeugdvriend Butch Hancock toerde beginjaren negentig in het clubcircuit met passages in de AB Club, Joe Ely figureerde op de grotere festivalpodia met begeleidingsband. Sporadisch komen de iconen van The Lone Star State terug samen, in 2009 was er nog een reünie die met Hills & Valleys werd bezegeld en drie jaar later kwam er nog een heruitgave uit, The Odessa Tapes, vergeten werk uit de beginperiode.
Door de pandemietoestanden kwam ruimte vrij in de agenda voor opnamesessies en die vonden plaats in Austin in de Spur Studio’s onder leiding van Joe Ely. Ely opent met Moanin’ Of The Midnight Train, een krachtig gezongen slepende blues, het is een van de door Hancock gecomponeerde nummers. Het rusteloze Ramblin’ Man situeert zich eveneens op de spoorweg situeert en passeert op fraaie pedalsteel klanken, het uitbundig Mama Do The Kangaroo is de derde song van Hancock. Ely brengt Satin Shoes aan, dat op sprankelende ritmische billy picking evolueert.
De overige zijn klassiekers uit de rijke folk en country erfenis, songs die de heren wel eens in hun playlist van hun sologigs durven smokkelen. Jimmie Dale Gilmore brengt met zijn wat beverige timbre een fijne reprise van Paul Siebels The Ballad of Honest Sam en jodelt samen met de anderen een eindje weg in Long Time Gone, prachtige prairie smart van Tex Ritter. De titeltrack herinneren we ons in de versie van George Jones Treasure Of Love en krijgt hier een voortreffelijke interpretatie van Gilmore.
Hancock diept Dylan’s She Belongs To Me in een rockende versie op en er is een ontroerende adaptatie van Snow on Raton van Townes Van Zandt, Het van Mike Newburry afkomstige Mobile Blues sluit daar met heldere gitaren mooi bij aan. Als afsluiter komen de wat oudere maar alsnog vitale heren aandraven met Sittin’On Top Of The World , een onverslijtbare crowdpleaser uit de jaren dertig van de Mississippi Sheiks.