In 1995 versterkt The Ex zich met vocalist Han Buhrs die met The Schismatics al in de jaren tachtig garant stond voor muzikale en vocale improvisatie met veel oog voor ritmiek. Het blijkt een meesterzet want het album dat de zeskoppige band in juni van dat jaar uitbrengt, Mudbird Shivers, laat een frisse, bruisende en hechte band horen. Een band die wederom verrast. De invloeden van Han Buhrs (naast blues o.a. Captain Beefheart en Pere Ubu) geeft de muziek van The Ex een opwindend nieuw elan. De wisselwerking met G.W. Sok pakt geweldig goed uit en de band laat horen ook in wat vastere, compactere stramienen nog steeds enorm te kunnen prikkelen.

Media en nieuwsvoorziening vormen weer een inspiratiebron. Vanaf Thunderstruck Blues is dat direct duidelijk. Deze track brengt qua intensiteit en sfeer de single State Of Shock even in de herinnering maar de teksten van Buhrs en Sok trekken je onverbiddelijk een andere kant op: ‘It’s rain or shine, it’s deadbeat chatter, and it seems to fit their idea’. Door een stroom aan nieuwstrivia en lawaai heen ontwaar je ergens de dramatiek van landen als Rwanda en Soedan. De personage Ret Roper, former reporter, wordt een aantal keer opgevoerd. Eerst in een borrelend landschap vol onderhuidse spanning en energie en verderop in een zinderende track waar vocalisten Sok en Buhrs wederom laten horen een indrukwekkende tandem te zijn: ‘Ret Roper, former reporter… Looking for order, he lives in a ditch’.

Op het muzikale vlak gebeurt er natuurlijk ook heel veel: Audible Bacillus is een tekstueel lichtelijk bizar sfeerstuk met melodieuze gitaar en mondharp. Het resultaat is aangenaam verrassend. Op Embarrassment gooit de band en vooral Terrie het weer over een heel andere boeg en klinken de gitaren als sirenes en hagelstormen. Met een memorabele tekst over rechtspraak is dit het zoveelste hoogtepunt op Mudbird Shivers. De cadans van Shore Thing is onontkoombaar, het nummer werkt bijna als een mantra, een hypnose. We bouwen een nieuwe stad: ‘Pull down walls, shake hands’. De bluesy gitaren van Newsense gieren imposant over een mooi basfundament en waaieren onophoudelijk door het vocale duel van Sok en Buhrs heen.

De zeskoppige Ex biedt eigenlijk louter hoogtepunten. Natuurlijk, de band heeft veel bagage om uit te putten maar de manier waarop de groep met het binnenhalen van Han Buhrs in 1995 musiceert is ronduit indrukwekkend en, zoals gezegd, enorm verfrissend: Only If You Want 3 is gebaseerd op het korte verhaal Dada’s anniversary van Roland Topor en is een energieke mix van punkgitaren, ratelende percussie, viola, noise en de meest uiteenlopende stemmen: van vocale gekte tot bezwerende folkzang. Een meer dan passende interpretatie van Topors werk. House Carpenter is juist weer een traditional. Deze song van rond 1930 geeft het album een verrassend rustpunt dat absoluut op zijn plaats is.

Op Hunt Hat komt naast een losgeslagen saxofoon ook de titel van de plaat voorbij: ‘Bleep turtle lives / Low monkey lives / True tiger hunts / Mud bird shivers / Now kiss your gun with lipstick on…’. Het is het slotakkoord van een ronduit memorabele plaat in de Ex-discografie, een discografie die natuurlijk heel veel memorabele platen herbergt maar die met Mudbird Shivers een wel heel kleurrijke en bruisende nieuwe exponent mag bijschrijven. De hoes, een prachtfoto van Ed van der Elsken, wenkt je. De muziek schudt je door elkaar maar omarmt net zo hard. Mudbird Shivers is zonder twijfel een van de beste Nederlandse platen die midden jaren negentig uitkomen maar krijgt niet de aandacht die de Ex-albums met Tom Cora ten deel vielen. Zodoende blijft Mudbird Shivers toch een beetje een gemiste klassieker.