Na de oprichting in 1979 werkt The Ex eerst aan naamsbekendheid via ‘graffitireclame’. In 1980 begint de band met het maken van platen. Drie releases zien dat jaar het licht: de ep All Corpses Smell The Same, de flexidisc New Horizons In Retailing en het eerste album: Disturbing Domestic Peace.

Laatstgenoemde valt direct al op door de iconische hoes, een beeld dat het rumoerige begin van het nieuwe decennium in de grote steden weerspiegelt. Het zijn de tijden van confrontaties tussen krakers en de Mobiele Eenheid. Gewelddadige ontruimingen halen regelmatig het nieuws.

The Ex sympathiseert met de kraakbeweging en stelt de woningnood concreet aan de kaak in het schurende, dwarse Squatsong, dat hier en daar met melige elektronische noise wordt geïnjecteerd. De dunne, krassende punk van Warning-Shot gaat over politiegeweld. A Sense Of Tumour is weer geheel andere koek: hier verhaalt The Ex over een fabriek die je ziek maakt. De band verwijst ongetwijfeld naar de tanende papierfabriek in Wormer waar de groep bij betrokken is geraakt. Deze fabriek produceert namelijk ook asbestvilt.

Muzikaal gezien is Disturbing Domestic Peace ronduit rudimentair. The Ex zet in 1980 zijn eerste stappen op het pad van songschrijven en het maken van plaatopnamen, en dat is hoorbaar. De rechtlijnige, kale muziek vormt echter wel een passende begeleiding bij Soks verbeten, ongepolijste vocalen. Punk moet confronteren, schuren en ontregelen en op dat punt zet The Ex een krachtig statement neer.

De albumopener, misleidend getiteld The Sky Is Blue Again, laat krassende gitaren en penetrante morse-bliepjes horen. Met Map wordt eens te meer duidelijk dat de afgemeten gitaarpartijen van Terrie vooral ritmisch sterk zijn. Hij geeft de nummers op de plaat een strakke kartelrand mee.

Naast de hier en daar opduikende elektronica brengt de band binnen hun rechtlijnige muziek nog zeker wel accenten en variatie aan. Sucking Pig wordt opgezweept door een tweede stem en Meanwhile is beduidend trager. Deze afwijkende track, handelend over ongewenste intimiteiten, wordt voortgestuwd door een grommende bas en duurt zowaar bijna vier minuten. Vuursalvo’s en marsritmes typeren verderop de grimmige finale New Wars.

Disturbing Domestic Peace wordt in november 1980 ten doop gehouden in Amigos, de platenzaak van Wim Dekker (Minny Pops) in Haarlem. De plaat verschijnt met een bijlage: de live single Live-Skive.

In 1980 treedt The Ex al bijna vijftig keer op, in 1981 zal de band, met een debuutalbum in de achterzak, nog vaker de podia opzoeken. In binnen- en buitenland. De naam van The Ex wordt dan definitief gevestigd.