The Dears uit Montreal zijn alweer aan hun achtste album toe sinds hun debuut in 2000. ‘The Dears aren’t fucking around’, aldus zanger/gitarist Murray Lightburn. ‘We don’t have time to waste. We’ve got a job to do. And we’re going to do it. 20 years ago, I knew I had a sound in my head, but I didn’t know how to get that down. Now I know how to get that sound.’

Dat geluid is inmiddels bekend: vrij zwaar aangezette ‘kamerpop’, gewichtige popmuziek met teksten die flink wat dramatiek in zich dragen. Sfeerrijke songs die ervoor gezorgd hebben dat The Dears een band is die je niet zomaar even terzijde schuift, ook wanneer de band niet het beste in zichzelf naar boven haalt.

Dat laatste geldt ook voor Lovers Rock, een plaat waarbij je gaandeweg de indruk krijgt dat The Dears niet pieken maar die toch gewoon weer sterk is en die met die typische Dears pathetiek ook best wel weer binnenkomt. Dat geldt zeker voor de singles Heart Of An Animal, een prettig bombastische track met flinke sixties en seventies trekken en I Know What You’re Thinking And It’s Awful, een veel kleinere song waarbij Lightburns voordracht centraler staat. Is This What You Really Want? is een fraaie, kalme en gedistingeerde song, het soort waar de band patent op lijkt te hebben. Het zijn allen nummers die zonder meer sterk zijn maar die niet de impact hebben die sommige tracks op het eerste deel van de tweeluik Times Infinity (2015) wel hadden, om er maar eens een recentere plaat van de band bij te pakken.

Met No Place On Earth brengen The Dears slepende, pakkende indierock uitmondend in een grootse finale. Het is bepaald niet hun enige verhaal over liefde in een wrede wereld, wederom een song met een even romantische als donkere en zwartgallige tekst. Als de relatie van Lightburn en Natalia Yanchak (zang, piano) model staat voor de songteksten op Lovers Rock, dan is dit zonder meer een verhouding vol dramatiek en ups and downs. Uiteindelijk sluit de band af met We’ll Go Into Hiding: terugtrekken en schuilen lijkt het devies. De albumtitel komt terug in deze finale met een symfonisch tintje: ‘We’ll make it last forever, on lovers rock’.

De meeste indruk maakt wellicht The Worst In Us, een gloedvolle track met mooie akkoorden, een wat scherper geluid en simpele oprechte emoties. Een verrassende wending luidt een tweede deel in, een uitloop voortgestuwd door veel toms en opdrijvende piano. En opvallend genoeg blijkt het releatief simpele maar ontspannen Too Many Wrongs ook een van de betere songs; weldadige singer-songwriter echo’s uit de jaren zeventig, die wat minder weldadige overpeinzingen omlijsten: ‘When will we see the end of tonight / Too many wrongs can’t be right’.

Al met al is ook dit achtste Dears album weer een plaat die bij momenten zeker in het hart weet te treffen, ook al gebeurt dit wat minder vaak dan voorheen. Lovers Rock is daarmee een fijn album maar geen hoogtepunt in de discografie van de Canadezen.