The revolution starts at the hips. Hoe geëngageerd The Coup al ruim twintig jaar moge zijn, de funkrockers en hiphoppers uit Oakand zijn toch vooral een opzwepend, catchy collectief. De definitieve Coup-release was volgens velen Steal This Album (1998), een plaat die een klassieker herbergde: Me & Jesus The Pimp In A ’79 Granada Last Night, een lange track waarop bandleider Raymond ‘Boots’ Riley de pimp-cultuur aan de kaak stelde.

Sorry To Bother You is wel een heel bescheiden titel voor een album van een alom gewaardeerde band als The Coup. Het is een eigenzinnige, vrolijk klinkende plaat geworden. Een soort mix van funk, pop en rock die doet denken aan Sly Stone en Outkast. Of, zoals de groep het zelf verwoordde: “It’s as if Rick James, The Pixies, Ohio Players, The Clash, Salman Rushdie, Richard Pryor, and me went in the studio drunk off Sailor Jerry Rum (don’t do it) and made a baby named Sorry To Bother You.”

Opener The Magic Clap is een stuiterend pop/rock/hiphop-brouwsel met zowaar een harmonica. Het is een prima, originele start van het album. Strange Arithmetic past hier mooi achter en al snel wordt duidelijk dat Riley weer het nodige te melden heeft: “Geography has brought us mountains and rivers but they will never show the line between the takers and the givers”. Bij het horen van het wat melige Your Parents’ Cocaine dringt het beeld van een goedkeurend knikkende Frank Zappa zich op.

Gods Of Science is weer van een heel andere orde. Een mooi brouwsel van postpunk, funk en bezwerende vocalen. Elders, in You Are Not A Riot, is Riley weer een stuk giftiger en spuugt hij tegen een achtergrond van nerveuze orgelklanken: “You, you are not rebellion!” Nee, je kunt bij Sorry To Bother You niet spreken van een hiphopalbum. Violet, bijvoorbeeld, is een ballad die door viool wordt gedragen. Maar het kan gemakkelijk in het universum van The Coup. We waren al op alles voorbereid.

Hoewel dit album de klassieker Steal This Album niet van de troon gaat stoten, mag The Coup toch tevreden zijn. De band lijkt zelf ook content met de plaat en heeft al aangeven met een grote tourbus op pad te gaan om de nieuwe tracks overal in Amerika live te gaan brengen. Er staan genoeg potentiële live-krakers op Sorry To Bother You. Naar het einde van de plaat toe weet The Coup nog een paar keer goed uit te delen: This Year (met gastvocaliste Jolie Holland) is een soort persoonlijk strijdplan, de boog staat continue gespannen. Een sterke track die neigt naar rock en profiteert van een effectieve akoestische gitaar. The Guillotine laat lekkere funkrock horen met prettige retrosynths in het intro. Ook hier weer scherpe teksten: “They got the tv, we got the truth / They own the judges, we got the proof”.

De plaat sluit dan toch nog af met een pure hiphoptrack, eentje van de drogere soort: WAVIP (we’re all VIP). Het is een welkome verbreding van een album dat toch al uitblinkt in kleurrijkheid, onbevangenheid en enthousiasme. The Coup is weer helemaal terug.