Het verhaal van The Coo begint in Amsterdan waar de Britse singer -songwriter Matt Arthur  Fara Holdert ontmoette tijdens een open  ontdekten ze een soort verbondenheid met een gedeelde passie voor songwriting en gelijklopende levensvisie. Contact vanop afstand groeit vanuit talloze videogesprekken en treinreizen naar gezamenlijke concerten en studiosessies.

Een tijdje geleden was er al een epeetje Amsterdam Moon en eind vorig jaar kwam er een single uit van het duo die onze aandacht trok, de harmonische samenzang van Matt en Jara  wordt in Something Turned omhuld met een al even warme begeleiding en opent het volwaardige studiodebuut.

In de Amsterdamse  Even Odd studio verzorgt co- producer Sean Gascoigne samen met bassist Bram van Langen  voor ritmische ondersteuning bij het gitaarspel van Matt, Jara voegt daar ukelele en flarden elektronisch toetsenwerk aan toe. Vanaf het met elektrische gitaarakkoorden ingezette About Time komt afzonderlijke zang sporadisch op de voorgrond maar het is de harmonische versmelting en de wisselwerking die het verschil maakt, de analoge opnametechnieken in de studio zijn daarbij evenmin te onderschatten. In Baby Baby neemt de ritmesectie even het voortouw terwijl Rosie uit  lang vervlogen glorieperiode van de Britse folkscène afkomstig lijkt.

We blijven overigens niet bij de Britse traditie, Setting Sun, Honey I Do en andere songs lonken eerder naar de muzikale evolutie die zich tijdens de jaren zestig en zeventig in Laurel Canyon manifesteerde, verder bordurend op de Trans Atlantische evolutie van het folkgenre. The Coo blijkt overigens evenmin ongevoelig voor hedendaagse ontwikkelingen. De jarenlange samenwerking wordt bekroond met een debuut dat bijzonder aangename luistermomenten garandeert.