De Amerikaanse band The Conformists, wie zijn dat? Het is op het eerste gezichtonduidelijk en zelfs de bijgeleverde Press Release zit vol grappen, taalfouten en doorgestreepte zinnen. Deze weet wel te vermelden dat de band al ruim 20 jaar bestaat en dat het album opgenomen is door Shellac-bandleider Steve Albini. Kijk, zo komen we al een heel stuk verder. Een dieper onderzoek leert dat de 2 voorgaande albums ook al op de hand van Steve Albini konden rekenen en het debuut werd geproduceerd door mede-Shellac lid Bob Weston. Logischerwijs kunnen we voorzichtig aannemen dat de band dus beïnvloedt is door gortdroge 90’s noiserock…en ja hoor, dat klopt! Ook de aversie voor digitale media, zoals cd, heeft de band overgenomen van Albini: dit album is enkel te krijgen op cassette of LP.

Ondanks de duidelijke Shellac-invloeden – harde ritmesectie en droog klinkende gitaren – heeft de band gelukkig genoeg eigen gezicht. Na jarenlang weg geweest te zijn, is hun oorspronkelijke vocalist weer terug, na een echtscheiding met zijn vrouw. Aangezien dit album Divorce heet, kan het geen toeval zijn. De band is nu weer op volle oorlogssterkte, kun je wel zeggen. Hij brult, zingt, fluistert en praat zich een weg door de liedjes heen en doet dat op zeer eigen wijze. Instrumentaal stuitert de band in het rond: er wordt nooit lang ene ritme of muzikaal idee vastgehouden. Zenuwachtig springen de gitaren als een elastiekje je kamer door, terwijl bas en drums hard doorbeuken. Toch wordt het geheel nooit chaotisch, aangezien de muziek daar te kaal en langzaam voor is. Dit trefzekere album is na 34 minuten weer voorbij. Waarom zou het klanger moeten? Het statement is gemaakt. Jammer is het daarom dat Meow toewerkt naar een spannende climax, om na 7 minuten compleet stil te vallen en ruimte te geven aan een 3 minuten durend doordreunen van de basgitaar: verloren minuten op een toch al kort album.

The Conformists dus. Ze leveren met Divorce een album af dat het onthouden en meermaals luisteren waard is voor fans van 90’s noiserock en voor de muziekliefhebber die wel zin heeft in een portie technische stuiter-rock.