The Bullfight
The Storm Behind Our Smiles

Wanneer doorzettingsvermogen, eigenzinnigheid, passie en creativiteit samengaan, kun je als band tot grote hoogte stijgen. The Bullfight heeft vanaf het begin af aan al weten te boeien, weten te intrigeren met hun muziek en, als je de albums van de band achter elkaar beluistert, dan valt op hoe zeer de band gegroeid is en hoe ze van album naar album steeds meer fascinatie weten los te maken. The Bullfight is niet alleen goed in het maken van nummers passend in een donkere setting, de band weet van haar nummers altijd zeer geslaagde miniaturen te maken die veel meer te bieden hebben dan enkel het zijn van een mooi donker nummer. En dat weet de band nu al twintig jaar te doen, meer dan twintig jaar zelfs, waarbij hun creativiteit in al die tijd alleen maar is blijven groeien.
Het is dan ook mooi dat The Bullfight het feestje van het twintigjarig bestaan nu viert met een zeer fraaie verzamelaar. De titel, The Storm Behind Our Smiles, komt van het gelijknamige nummer van La Chasse uit 2015 en dat was het moment dat Written In Music besloot de band op de voet te volgen. Gefascineerd door het samenspel binnen de band, gefascineerd door hoe de liedjes geschreven zijn, gefascineerd door hoe de albums klinken én, de laatste jaren, gewoonweg erg onder de indruk vanaf de stap die de band zette met Eggs & Marrowbone waar de band zich richtte op het fenomeen van de murder ballad én dat luister liet bijzetten door uiteenlopende kunstenaars. Zoals de conclusie toen al was, het zit niet per se in de kunst die het album vergezelde. Nee, Thomas van der Vliet, schrijver van het gros van de nummers wist daar al een diversiteit aan nummers te creëren, met zeer fraaie arrangementen én steeds uitgewerkt in subtiel verrassende instrumentatie die zeker zo indrukwekkend was als de begeleidende kunst.
En die kunstlijn zette de band door. Zo was Some Divine Gift opnieuw heel bijzonder in de bijgevoegde negen kunstwerkjes horend bij de nummers. Bovendien, de samenwerkingen die The Bullfight door de tijd aanging, daar mag de band terecht met trots op terugkijken. Ook dat geldt voor Some Divine Gift. Niet de minsten werkten mee: David Boulter, Barry Hay, Henry Rollins en ook Alex Roeka. En met hem ging de band ook de samenwerking aan voor hun laatste studioalbum én tegelijkertijd schrijversdebuut voor Thomas, Amen, Demon. Wederom mooi en het verzekerde de band van een plek in de jaarlijst over 2024.
Het mag zeker wel genoemd worden, het collectief dat The Bullfight is. De bezetting nu met Eddie Kuijpers op bas en contrabas, André van den Hoek op drums en percussie, Tim Moerkerken op piano en andere toetsen, de viool bespeeld door Esther Vroegindeweij en Ludo de Goeje, Conrad Freling op banjo en orgel, Daisy Cools op (achtergrond-) zang, Nick Verhoeven op zang en Thomas als multi-instrumentalist is voor een belangrijk deel al langer bij elkaar. Thomas en Nick vanaf het begin, waarna respectievelijk in 2006 Esther aansloot en in 2008 André. De rest volgde later daarna. Wat je hoort als je The Bullfight beluistert, is ook de geweldige manier waarop het samenspel én dus de arrangementen zijn vormgegeven.
Het arrangeren is één ding, je voelt én hoort ook aan alles hoezeer de synergie binnen de band plaatsvindt. En om dat nu terug te kunnen luisteren op één fijne verzamelaar, dat is een heel, heel mooie manier om het feestje van het twintigjarig bestaan te vieren. Het is en blijft genieten, dat geldt ook voor de zang van de band: niet alleen heeft Nick een erg fijne stem, de combinatie met Daisy geeft een extra dimensie aan de muziek. Hun stemmen contrasteren mooi. Ook de nummers die zij alleen zingt, zijn overduidelijk The Bullfight.
Of je de band nu kent of niet, het is erg genieten om de drie schijven te beluisteren. Je luistert naar een selectie door de tijd heen én het is mooi dat net deze nummers gekozen zijn. Alsof de band wil zeggen: “Als je ons nog niet kent, luister hier dan eens naar. Dan leer je ons kennen.” En daarbij is gekozen voor een fijne opbouw. Op de eerste cd vind je 17 nummers opgenomen tussen 2006 en eind 2024, een mooie selectie die voor de een grotendeels een feest der herkenning is (How Do You Do? bracht de band vorig jaar uit) met ook fijne nieuwe en voor de ander, de niet-ingewijde een weg van ontdekking is. Leer hen kennen, The Bullfight, ga terug in de tijd, stap in die tijdcapsule en laat je verrassen. De fraai opgebouwde en uitgevoerde muziek, de teksten en indrukwekkende stemmen van Nick en Daisy én oh, die verfijnde en steeds smaakvol ingezette instrumentatie.
De tweede cd brengt ons demo’s en outtakes. Zo groeiden de nummers van de band. Zo groeide de band dus ook door de tijd. Luister maar eens goed ook naar hoe de band ook groeit in de opbouw van nummers. Subtiliteit en ook in de demo’s en outtakes al veel aandacht voor de kleuring en arrangementen van de nummers. Mooi om dus ook in de demo’s de groei van de band te horen. Je ervaart de groei van de band dus ook door naar de tweede cd te luisteren. En dan valt ook nog iets op. Visie! Dat is misschien de term die in de eerste zin van deze recensie ontbreekt. Los van het doorzettingsvermogen en passie is die visie ook wel een vereiste. En, als je dit interview leest, dan zie je ook dat er ten tijde van Eggs & Marrowbone ook al vooruitgekeken werd. Geen dertien uit een dozijn band, The Bullfight, dat leer je al snel ook als dit je eerste kennismaking met de band gaat zijn.

De derde cd biedt de kans om de band in een live setting te horen. En dat maakt de verzamelaar mooi af. Opnieuw stappen we in de teletijdmachine en gaan we met de band terug naar de eerste jaren. Hoe subtiel weet de band steeds te spelen én dus ook gewoon hun sfeervolle geluid live sterk neer te zetten? Dat onderstreept de klasse van de band, het onderstreept de klasse van de nummers én van de muzikanten én van Nick om in nagenoeg perfect samenspel de nummers ook live te brengen. Ook hier hoor je dat The Bullfight door de jaren heen gegroeid is, maar in de basis hadden ze dus al vroeg liedjes die zich ook prima live ten gehore lieten brengen.
Twintig jaar The Bullfight, twintig jaar steeds nieuw werk van een band die blijft verrassen en overtuigen en die binnen Nederland misschien wel echt een van de best bewaarde geheimen is. Je gunt mensen dat ze met de band kennis maken. Een band zo origineel en zo goed als The Bullfight, ze zijn zeldzaam. En waarom dan niet die muziek delen met meer mensen? Deze verzamelaar is daarvoor bij uitstek geschikt. Zó vier je heel gepast dat je twintig jaar bent én leg je een uitnodiging neer voor zowel de luisteraar die op het punt staat de band te ontdekken en bied je tegelijkertijd voor de kenners een pracht compilatie met fijne verrassingen. Uitstekende verzamelaar! Let wel: als dit je kennismaking met de band is, zoek dan zeker de albums op. De releases van de band zijn stuk voor stuk zeer fraaie pareltjes!
Neem de kans ook om The Bullfight nu live te gaan zien. Rondom het twintigjarig bestaan en deze release geeft de band een aantal speciale optredens. Vanzelfsprekend warm aanbevolen!