Een paar weken geleden nog live te zien geweest in Nederland en België en waren die optredens voorpret op het nieuwe album dat deze week is verschenen. Forward is het achtste studio-album en verschijnt 23 jaar na het debuutalbum, dat uitkwam toen acidjazz een rage aan het worden was en vooral in Engeland behoorlijk om zich heen greep. In de tijd die ertussen ligt is de sound niet echt veel veranderd: de rauwe kantjes zijn er bij ieder album steeds meer vanaf gegaan en vooral de albums Brother Sister (1994) en Shelter (1994) klonken behoorlijk gepolijst en waren de BNH een goed geoliede en net iets te glad, maar altijd stijlvol klinkend dansorkestje, die aangename muziek voortbracht, die vooral erg lekker in het gehoor lag en nog steeds ligt.

De basisopstelling van The Brand New Heavies is al jarenlang ongewijzigd: Jan Kincaid (drs), Simon Barthelomew (gtr) en Andrew Levy (bs), waarbij er nogal eens werd gewisseld met zangeressen. In de loop van de jaren hebben Siedah Garrett, Carleen Anderson, Nicole Russo, Sy Smith, Jay Ella Ruth en N’dea Davenport al dan niet incidenteel deel uitgemaakt van de band. Met Dawn Joseph wordt de zoveelste zangeres binnen de gelederen gehaald en past ook haar stem uitermate goed bij de nog steeds subtiel klinkende funkjazz van de Heavies. Oudgediende N’dea Davenport is te horen op de prima nieuwe single Sunlight en op Addicted en zingt Dawn Joseph op Lifestyle, Lights, Do You Remember en A Little Funk In Your Pocket. De overige vijf vocale tracks zijn voor rekening van Kincaid en Bartholomew.

Al meteen bij de instrumentale opener Forward is het funken geblazen en is deze track al bekend van de concerten. Meteen gevolgd door het ruim zes minuten lange Sunlight gaat het met de gewenning aan de BNH behoorlijk snel. In elk geval goed dat er weer nieuw werk is van deze altijd swingende Britse band. En alhoewel de muziek behoorlijk toegankelijk is, er niet op los gefreakt wordt en er strak wordt gemusiceerd blijft het toch een vreemde zaak dat de Heavies niet op grote schaal zijn doorgebroken. In de 90’s leek het erop dat het met de populariteit met ieder album beter ging, maar om vage en mysterieuze redenen kwam een einde aan die stijgende lijn en verdween de band steeds meer in de anonimiteit. Nu droeg de verkrijgbaarheid van later albummateriaal (We Won’t Stop (2003) verscheen aanvankelijk alleen in Zuid-Korea en Japan, Get Used To It (2006) werd eerst in Japan gereleased en pas later in Amerika en Europa) daar dan ook niet aan bij. En dat terwijl de kwaliteit van de albums doorgaans meer dan bevredigend was met uitzondering van het zwakke We Won’t Stop. Maar wellicht dat onduidelijk gerommel met steeds wisselende zangeressen en onregelmatig verschijnend albummateriaal, waar bovendien niet écht ruchtbaarheid aan werd gegeven, een succesvol en stijgend carrièreverloop hun de das ietwat heeft omgedaan. En ondanks dat bleven de BNH bestaan en er nog in geloven, wat het allemaal sympathieker maakt. Alleen al daarom verdienen de Heavies de aandacht die ze dus tot nu toe eigenlijk veel te weinig hebben gekregen. In elk geval wordt de band gevolgd door een trouw leger aan fans.

Forward is na het live-album (2008) weer eens een volwaardig studio-album, dat als dé opvolger gezien kan worden van het in 2006 verschenen en zeker niet teleurstellende Get Used To It. Na dit album verscheen een prettig, door discolegende Tom Moulton geremixte versie van dat (voor)laatste studio-album, zagen twee remixcompilaties en het genoemde live-album nog het levenslicht en werd in 2009 voor een campagne van cosmeticahuis Lancôme nog een nieuw nummer uitgebracht (C’est Magnifique). En toen was het tot 2011 radiostilte en verscheen opeens het instrumentale album Dunk Your Trunk als gratis download op hun site. En ergens in 2012 werd Forward aangekondigd en zou deel 2 van de in de 90’s verschenen Heavy Rhymes Experience ook nog uitkomen. Opeens dus weer veel turbulentie in het Heavies kamp.

En worden de beloftes ingelost? Het antwoord is kort en krachtig: ja. Zoals het optreden in Leuven al liet zien en horen waren The Brand New Heavies goed op dreef en klinkt het enthousiasme ook door op Forward. In de als bekend veronderstelde stijl komen 14 nummers voorbij, die allemaal even zomers en uplifting klinken. De single Sunlight wordt weer erg comfortabel gezongen door N’dea Davenport en is de voorbode voor een album dat doet denken aan alles wat maar met zon en zomer te maken heeft. De Heavies spelen prima in op het luchtiger wordende jaargetijde en komt hun muziek dan ook in dit en het komende jaargetijde het beste tot zijn recht. Ook het uptempo Do You Remember, het sleazy A Little Funk In Your Pocket, het slepende Addicted en het ultrafunky The Way It Goes tillen het album far above average uit. En zoals de BNH al eerder in de weer gingen met disco-funk classics, is op Forward het van de Players Association bekende Turn The Music Up gecovered.

Met eigenlijk niet écht een slecht nummer voldoet Forward meer dan genoeg aan de verwachtingen en is dit album het wachten waard geweest, alhoewel er best wel vaker nieuw BNH materiaal mag verschijnen, want ondanks het feit dat de sound in de loop van de inmiddels vele jaren niet echt veel veranderd is, klinkt het nog allemaal erg up to date en verveelt de muziek van de BNH nog steeds niet. Een album waar de zomer best wel goed mee doorgekomen zou kunnen worden. Waarvan alvast akte.